"Sonra yollar geliyordu yeniden, utanmadan sonsuza kadargiden yollar. Yeryüzündeki bütün öteki yaşam biçimlerinin iyiliği ve refahı düşünüldüğünde, insan projesi başarısızlıkla kalmıyor, en başından beri bir hata olduğunu gözler önüne seriliyordu.
"İnsanın düşünü yönlendirebiliyorlar, ancak önleyemiyorlardı. Öyleyse bunlardan uzak kal, kendi düşünü kendin gözle, sonra çalışmaz ya da onurlu yaşayamaz hâle geldiğinde, işi kendin bitir."
Sayfa 35
"Molly'nin ölümü kocasını soylulaştırmıştı. Bu sessiz ağırbaşlılık hiç onun tarzı değildi aslında, hem soğuk hem de muhtaç bir havası vardı, sevilmeye can atan ancak dostluğu doğal bir şeymiş gibi kabullenmekten aciz biriydi. Aşırı zenginlerin bir sıkıntısı daha."
Okur Takip Önerileri
Bir kitap okudu
125 syf.
·
Puan vermedi
"Ayrılık en çok iki insanın bütün arızalara ve aksaklıklara rağmen birbirini sevmek için harcadığı emeği, inadı, merhameti ziyan ediyordu."
"Diğer türlü hayatta kalamazdın, nasılsa bir gün yıkacağın bir şeyi inşa ettiğini bilerek devam edemezdin. Sonuçta her şeyin değil ama pek çok şeyin gerçekliği senin kendini neye inandırdığınla ilgiliydi."
Sayfa 16
"Yokluğun varlıktan daha çok yer kapladığı zamanlar var, bildiniz mi? Bir gün illa bilirsiniz.
Yani biri eksildiğinde, evinizde yer açılmaz da tam ortasında kocaman bir delik açılır. Artık o deliğin üstüne basmadan devam etmeniz gerekir. Basarsanız düşersiniz. Kıyıdan kıyıdan yaşamak diye bir şey var, zamanı gelince mutlaka öğrenirsiniz."
"Sizi seven bir adamın başka bir farkı da budur. Siz kaybettikçe o eksilir. Eksilmesini istemedim, gerek yok. Yakın bir zaman önce annesini kaybetmiş meğer. Duyunca eksilmedim. Baş etmenin bir yolunu bulacak nasılsa, herkes bulur."
"Kaygılıydık. Sayılar yeni bir çağın başladığını işaret ediyordu ancak hayatımızda neredeyse hiçbir şey değişmemişti."
"Sayılar benim için bir şey ifade etmiyor. Az önce olmasıyla on sene önce olması arasında bazen hiçbir fark olmuyor. Çünkü bilirsiniz, takvimlere bakarak tayin edilen zaman sadece buz gibi bir matematiktir. Oysa özlemekler sayılmaz. Özlemekler bilhassa yalnız kaldığınızda gelir suratınıza kürekle vurur."
"Bir kere çıktığınız eve geri döndüğünüzde artık orası sizin eviniz olmuyor. Size ait eşyalar, size ait hatıralarla dolu olsa da benim evim diyemiyorsunuz. Evim neresi bilmiyordum."
"Babalar ağlayınca zaten hep kış gelir. Ama çocuktum. Çocuklar alçılarının üstünü örtmek istemez. Çocuklar kürekle toprak atmayı da bilmez. Zamanı gelince öğrenirler sadece. İçlerinde elektrikler kesilir. Küt diye!"
“Umutsuzluğa kapılmak ne saçma bir şey!” diye düşündü. “Üstelik de günah. Günahın sırası mı şimdi” diye düşündü. “Günahsız da bir sürü dert var. Hem benim böyle şeylere pek aklım ermez."
