Yazarı uzun zamandır okumak istiyordum ama hep kitabının çok ağır ve biraz daha zorlanarak okunan bir kitap olduğunu duydum. Bu yüzden yazarı daha iyi anlamak için sürekli erteledim. Daha başlamadan şu ilk cümlesiyle sizi içine alıyor. "Yaralar vardır hayatta, ruhu cüzam gibi yavaş yavaş ve yalnızlıkta yiyen, kemiren yaralar." Olanlar hayal mi yoksa gerçek mi, karakterler bir hayal mi anlamakta biraz zorlanıyorsunuz. Kitabı hayal ederken nedense hep karanlık ve gri bir ortam düşündüm. Bence yazarda bunu yapmak istiyordu. Okuduğum diğer kitaplardan çok farklıydı. Karakterimize hem üzüldüm hem kızdım, size değişik duygular yaşatacak güzel bir kitaptı.
