O işin başarılmasının imkansız olduğunu bilmedikleri için başardılar.
Fakat gerçeği kavrayabilmesi için belki yüreğinin yanması gerekiyordur!
Uykusundan uyanan bir insanın az önce düşünde gördüğü, şimdi uçup ondan uzaklaşan bir meleğin yüzüydü bu...
Okur Takip Önerileri
Uyumakta olan bebeğini seyreden mutlu bir anne gibi ona baktım..
İnsanları suçlamak yerine onları anlamak daha çok mutlu ediyor beni.
“İnsanlar birbirlerine yaklaşmıyorlar, sadece birbirlerine dokunurmuş gibi yapıyorlar.”
İçin huzur dolu olsun, başkalarının sağlayabileceği yardıma ya da dinginliğe gereksinimin olmasın.Kısaca dimdik durmalısın, başkaları ayakta tutmamalı seni.
Beden daha savaşını sürdürürken ruhun savaşımı bırakması utanç verici bir şeydir.
Her türlü can sıkıcı ve yakışıksız düşünceyi zihinden uzaklaştırmak, silmek ve hemen tam bir dinginliğe kavuşmak ne kolaydır!
Kısaca, yaşam kısadır, şimdi’den yararlanmalısın ama sakınımla ve adaletle.
Günün birinde seni verdiğin sözü tutamamaya, onurunu kırmaya, bir başkasından nefret etmeye ya da kuşku duymaya ya da onu lanetlemeye, gerçek duygularını gizlemeye yahut duvarların ve perdelerin arkasında kalması gereken şeyleri arzulamaya zorlayabilecek hiçbir şeyi hiçbir zaman kendine yararlı sayma.
Öyleyse acele etmeliyiz, yalnızca ölüm bize her gün biraz daha yaklaştığı için değil, şeyleri anlama ve onları usumuzla değerlendirme yetimiz son gelmeden önce tükendiği için.
..herkesin yaşamı yalnızca bir an sürer, seninki neredeyse sonuna erdi ama hâlâ kendine saygı duymuyorsun, mutluluğunun başkalarının ruhlarında olup bitenlere bağımlı olmasına izin veriyorsun.