Cemal süreya devlet idaresinde çalıştığı günlerde her iş çıkışında, o sıralarda postane memuru olan bir hanfendiye aşık olur. günler, mevsimlerin ardından artık kalbine hakim olamayıp karşısına çıkmak ister. bir çarşamba günü 5:45 vapurunda ona hislerini açtığında kadın tarafından terslenir ve bunun üzerine yazar bu şiiri...
Hangi mevsimdeyiz böyle
Paletimde renkler kaskatı
Oysa hiç durmadan boyamalıyım
Renklerini yitirmiş hayatı
Mevsimlerden keder mi söyle
Dinle, rûhumun yatışmasını bekleyemem
Gitmeliyim ve giderken
Bakmamalıyım gözlerine hayat denen fakirin
Su içtiğim ellerden
Bana bir pişmanlık gelsin istemem
Dinle, hatırladıkça üzüyor beni
Geri çekilirken yaktığım rüya
Mevsimlerden keder mi söyle
Ne giysem yakışmıyor uçurumlardan başka
Dağıtamıyor hiçbir güneş rûhumdaki sisi
Ve ben hâlâ yarın güzeldir diyorum
Kalmasa da albenisi
İbrahim Tenekeci