Sena Nur Gür
@senish_thefirst
Öğrenci
Adana
31 okur puanı
Temmuz 2021 tarihinde katıldı
Okuma Hedefleri
2023 Üzerine
Bu yılın başında kendime kitap hedefi koyarken "Tamam geçen sene 15 demiştin 20 okudun ama 30 da biraz fazla olmuyor mu kızım ders falan çalışacaksın daha" demişti içimden bir ses. Yine de onu dinlemeyip otuz yazıvermiştim. Şimdi bir baktım ki hedefim tamamlanmış bile, hatta daha fazlasını okumuşum aslında. Bu yıl ilkleri yaşadığım bir
Herkes kitap paylaşmaya başlamış ben de bir şeyler okusam iyi olur artık
Sınavdan önce okuduğum son kitap olsun artık
Okur Takip Önerileri
Bu çarpıtma ve empati yoksunluğundan anladığım kadarıyla okuduğunuz kitaplar pek bir işe yaramamış. İnsan insanı anlamadıktan sonra prof olsa bile ne yazar... Aynı fikirde olmadığın insanları anlayabilmek bilgeliktir, sözleri çarpıtarak saldırmaksa cahillik.
19
19
Evet hala yalnız sayılırız ve... Bir bakalım. Hımm 15, 16, 17, 18 ve 19! Tam beş doğum gününde berabermişiz. Tam beş döngüde birlikte yaşlanmışız. Bu sayının rakamlıktan çıkmasını diliyorum. Minik kelebeği çok seviyorum ve kendisini tekrar görmek için hasretle tutuşuyorum 🌷
elifeyza
@Hedanur
·15 Ağustos 2022 00:00
demek dev kelebek 19 yıldır süzülüyor kah süratli kah ağırdan bazen yamaçlardan bazen alçak perdeden. hayat denen tuhaf sert mi yumuşak mı belli olmayan bulutlar yumağında uçmaya çalışıyor. hala yalnız sayılırız burada değil mi bu yüzden içimden geldiği gibi basıyorum klavyedeki tuşlara? evet biricik sena diliyorum ki bu sene kalbin daha çok şarkı söylesin zihnin düşünceler eşliğinde halaylar çeksin. bol bol göğe baktığın yıldızlarla sohbet ettiğin yeni şarkılarla tanıştığın tabiki benimle saçmaladığın en çok da kendinle anlaşıp güldüğün rengarenk kalemlerle kendine özgün başarılarla boyanmış yolunu çizdiğin bi yaş olur. şükürler olsun ki doğmuşsun var olmuşsun. güneş desenli kanatlarınla parlamaya ve etrafını aydınlatmaya devam et 🌞🦋 
Sena Nur Gür
Rahat rahat kitap okumama son iki gün Allah'ım bekleyemiyorum
Ne için yaşıyorum?
Çoğumuz hayatımızda en az bir kere "Neden hayattayım ben, amacım ne?" diye sormuşuzdur. Herkesin aklına gelmiş olsa da her insan bu soruya eşit süreyi ayırmıyor. Ben de büyüyüp daha çok sorumluluk üstlendikçe bu tür konulara daha az kafa yorduğumu fark ettim. Günlük hayatın koşturmacasında, "yetiştirmem gerekenlerin" acelesinde
İnsan bazen o an hiç önemsemediği şeyleri özler. Babanızın nöbetçi olduğu bir kış akşamı annenizin sizi ve iki kardeşinizi salona toplayıp çalıştırdığı UFO'nun ayak parmağınızda hissettirdiği ısı gibi, çamaşırlığı hole kurduğunda burnunuza gelen yumuşatıcı kokusu gibi, tv'de oynayan Titanik'i gemi buzdağına çarptıktan sonra izletmesi gibi...
Yakınlaşıp dostum, kardeşim dediğimiz insanlarla daha kırıcı konuşabileceğimizi bize düşündürten ne? Biri bizi seviyorsa nasılsa kırılmaz diye ona zor şeyler söylemeye hakkımız var mı? Daha sonra şaka olduğunu söylemek birinin acısını dindirecek mi? En sevdiklerimize karşı daha nazik olmamız gerekmez mi?