Akış
Ara
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.36.38
Sena kymk
Sena kymk
@senyorai
Ben yalnızca uslu bir deliyim...
Korkum ve merakım at başı gidiyor, ama merakım çoğu zaman baskın çıkıyor...
Ankara
101 okur puanı
Mayıs 2021 tarihinde katıldı
Şu anda okuduğu kitaplar
Okuma Hedefleri
Genel olarak kısıtlı bir bilimsel dilde hayatın içinden tecrübelerini aktarıyor doğan hocamız. Beklentim daha fazlaydı bu kitaptan. Açıkcası iletişim becerilerimi geliştirmeyi yeni şeyler öğrenmeyi düşünmüştüm kitaba başlarken. Tabi çok şey kattı bana ama beklentimi karşılamadı. Benim gözümde Doğan hocam çok yükseklerde :)
İletişimle alakalı kitap öneriniz varsa yorumlara yazabilirsiniz...
Hasan ve Emir
Hep başkalarından duymuştum çok anlamlı bir kitap olduğunu. Ama bu kadarını düşünmemiştim. şimdiye kadar nasıl okumadım aklım almıyor. Afganistanda yaşanan olayları tüm acı gerçekliğiyle sunarken arkadaşlık - kardeşlik- bağını çok güzel işleyen bir kitap. Okurken dünyadaki bitmek bilmeyen savaşları, katliamları, soykırımları hatırladım ve bir kez daha dünyanın yaşamaya değer bir yer olup olmadığını sorguladım.
Kitap çok güzeldi zaten birçok kişi çok güzel özetleyip incelemiş. Benim ekstra katmak istediğim pek bir şey yok. Fazlasıyla etkileyici bir kitaptı... Hasan ve Emir...
Merhaba iyi insan. Hayatın birebir içinden anlatılan bir kitabın incelemesine hoşgeldin. Hayatın birebir içinden diyorum çünkü gerçekten tüm karakterleri gerçek hayatta görmüş tanımış gibi hissettim. Aşırı doğal kurgulanmışlardı. Bana biraz yaşamak adlı kitabı hatırlattı. O da böyle karakterlerin hayatlarını ayrıntılı işlemişti. Her biri farklı ve trajik hikayeleri olan 4 kişinin etrafında dönüyor kitabımız. Kitabın adının sonuyla ne kadar bağdaştığını konuşursam spoiler olabilir. O yüzden o kısma girmiyorum. Ama sonu çok hızlı bitti. Yani bilmiyorum bunca olayı, hikayeyi nasıl 2 sayfada bitirebildik. Bu sonuna kadar yüzüp sonunda boğulmak gibi bir şey. Bu tarz sonlar beni rahatsız ediyor hatta öyle olmasa bile boşuna okumuşum hissi veriyor. Her neyse güzel bir kitaptı. Az puan veriyorum. Çünkü bana çok dokunmadı. Alıntılar alamadım. Sıkıldım mı? hayır. Akıcı mıydı? hayır. O yüzden bu puanım.
Keyifli okumalar...
Okur Takip Önerileri
Ömür Hanım
Nasıl başlayacağımı bilemiyorum. Kitabı alırken içeriğine bakmamıştım. Nasıl olsa Şükrü Erbaş ın şiir kitabı güzeldir diye aldım. Kitabı bitirken diyorum ki güzel ne kelime. Sıfat bulamıyorum nitelemek için...
Kitaba başlarken çok vurucu bir cümleyle karşılaştım. Ve yaklaşık bir beş dakika sayfayla bakıştık. Çok ağır geldi. Hem buruk hem duygulu hem çaresiz hem de memnuniyet dolu. Evet çok garipti. Cümleleri yazayım isterseniz:
"Babanız içerde şiir yazıyor diye
Çocuklarımı sessiz ağlattım ben."
Bu cümlelerden sonra inceleme yazmaya bile elim varmıyor hala. Devamında da şairimizin ömrüne, Ömür Hanımına, kaybına yazdığı her kelimesi ağlatan şiirlerini okuyoruz. Destansı bir eserdi bence. Gerçekten bu kadar sevdiğiniz birini kaybedince ne kadar duygu hissediyorsanız hepsini betimlemişti birer birer. Umarım Hatice Erbaş bu şiirleri duyuyordur. Bu çok özel bir his olmalı. Tüm insanlık onu tanıyor ve artık onun ne kadar özel olduğunu biliyor. Bir kadının eşi tarafından bu kadar değerli hissettirilmesi zor rastlanır bir olay bence. Hayat hikayelerini bilmiyorum ama umarım yaşarken de bunu hissettirmiştir Şükrü Erbaş.
Çok özel bir kitaptı benim için. Alıntılar o kadar çoktu ki yazmamaya karar verdim. Kalemine sağlık yazarımızın.
Keyifli okumalar...
Adına yakışır bir kitaptı Dalgaların Sesi
Çok tatlış bir kitabı bitirmiş bulunmaktayım. Çok kısaydı. 170 sayfa civarı sonuç olarak hızlıca bitti.
Hissettirdiği duygular çok güzeldi. Yazarın betimlemeleri ve karakterlerin duygularını işleyişi tam olarak miyazaki tarafından yapılan bir anime film gibi tat bıraktı. Okurken izledim resmen gerek uta jima adasını gerek joshiro tapınağını. Denizi öyle güzel anlatmıştı ki deniz tuzu kokusu hep burnumdaydı. Küçük ada hayatını da yaşamış gibi anlamıştı en ince ayrıntısıyla.
Ana hikaye de öyle abartılacak kadar kurgusal veya uğraşılmış değildi. Gerçi olmasına ne kadar gerek vardı tartışılır. Gündelik hayatın koşturmacasından bir nebze uzaklaşmak ada hayatına uçmak yeterliydi açıkcası.
Ana karakterleri sevdim ikisi de oturmuş karakterlerdi. Zaten çalışkan insanları ayrı severim. Nazik ve nerde ne yapılması gerektiğini bilen kızları da aynı şekilde.
Neden puan kırdın madem çok beğendin? Diye soranlar için cevabım şu olur : güzel alıntılar yoktu. Bu derece okunaklı bir kitapta altını çizdiğim yer sayısı çok azdı. Oysa çok güzel ve etkileyici cümleler aralara eklenebilirdi. Çok dikkate değer bir cümleye rastlamadım okurken. E ben de alıntıları çok severim. Bu yüzden kırmak gereği hissettim.
Böylece tatlı bir kitabı bitirmiş oldum. Güzel bir deneyimdi. Betimlemeleri ve denizi sevenlere kesinlikle öneririm.
Keyifli okumalar...
Yarım bıraktım.
Öncelikle biyografi değil de öykü olarak başladım kitaba. Yaklaşık 100 sayfa şans verdim ama devam edemiyorum malesef. Bu tamamen benden kaynaklı bir durum. Yani benim eksikliğim sanırım. İnsanlar nasıl bu kadar sevmiş bu kadar okumuş anlam veremiyorum. Belki gelecekte kitap, edebiyat ve hayat konusunda daha olgunlaştığımda tekrar okumalıyım kitabı.
Devam etmeye mecalim kalmadı malesef. Her elime aldığımda 10 sayfafan sonrası aşırı sıktı ve yazarı böyle hatırlamak istemediğim için kitabı bırakıyorum. Aynı cümleleri okumak aynı olay ve aynı durumlar o kadar bıktırdı ki yazarın bunları hayatında yaşamış olmasına acıdım o derece. Beğenenlere ve bitirenlere sonsuz saygım var ve onları tebrik ediyorum.
Benim gibi tekrarlardan ve olaysızlıktan sıkılıyorsanız aynı zamanda çok ktiap okuma geçmişiniz yoksa kitabı önermem.
Bol okumalı günler...
Bazı şeyler için zaman şimdidir. Öncesi erken; sonrası ise geçtir
Zamanının bilinmezliğindeki çembersel bir andan düzlemsel bir kitap incelemesi yazıyorum.
Kim bilir belki şuan bir similasyon,
Belki de gerçek zamanı yaşıyor insan.
Kitaba başlarken yazarını hiç duymamamdan kaynaklı bir tereddüt vardı içimde. Hatta okuma kayıtlarına bile ne zaman nasıl kaydettiğimi bilmiyorum. Bildiğim şeyse iyi ki okumuşum
Bir kadının yüreği sırlarla dolu bir denizdir.
Aynı karakterler, aynı mekanlar, aynı aşklar ancak farklı yıllar, farklı gizemler ve farklı tecrübeler... Çok hoş, içimi sımsıcak yapan bir romandı. Zaten fazlasıyla sürükleyiciydi. Sonsuz aşkın varlığına inanasım geldi o derece. Yine diyorum ne varsa eskide diye. Ada yaşantısı, çiçekler, birbirine girmiş ilişkiler ve sıkı candan dostluklar... Bence çok hoştu severek okudum. Kitap bana pek bişey katmadı veya hoşuma giden çok fazla cümle olmadı alıntı yapacak çünkü zaten türü roman. Roman olduğunu bilerek başlarsanız beklentiniz de ona göre şekillenir. Keyifli okumalar dilerimm
Spoiler!!
Kitabın en sevdiğim en tatmin olduğum kısmı eski kocasının pişman olması ve bunun düğüne çok yakın bir zamanda olmasıydı. Ve tabi ki Emily in ona bir şans daha vermemesiydi.
En saçma bulduğum kısım da neden romandaki herkes tek bir kadına veya tek bir adama aşık :)) adada başka insan kalmadı mı?
Ve de Ester in araba uçurumdan atlarken arabadan atlaması kısmı çok saçmaydı. Yani kadın hamile ama sırf arkada bıraktıkları üzülsün ve peşini bıraksın diye böyle bir hareket... Yürek yemiş ablam.
Bu şekil olmasa gerçekçiliği daha çok artardı. Ama önemli değil kalemine sağlık yazarımızın.
Belgesel tadında bir kitaptı.Hem yaşamı hem Çin in Mao zamanlarını güzel ve acıklı işlemişti. Talihsizlikler birbirini kovalarken ölüm gerçeğini sorgularken kitabın nasıl bittiğini bilemedim. Resmen bir 70 80 yıllık bir yaşam tecrübesini tattık. Kitaplarının en çok beni tatmin eden kısmı da bu oluyor . Gerçek hayatta deneyimleyemeceğimiz tecrübeleri işliyor. Okurken yeri geldi güldüm yeri geldi ağladım yeri geldi kızdım. Yaşamak da bu değil mi zaten. Başlığına tam anlamıyla uyan bir kitap:)
Keyifli okumalarr
Ağır bir kitap olduğunu düşünüyorum...
Kitabı okumaya çalıştım ama dili o kadar ağır, betimlemeleri o kadar uçsuz bucaksızdı ki dayanamadım. Orta çağdaki her türlü prensin mösyölerin ve asla bitmeyen kontların isimlerini her cümlede görmeye dayanabilene helal olsun diyorum.60. Sf da bırakıyorum. Belki okuma yetkinliğim gelişince tekrar okumayı denerim. Ama Allah aşkında hiçbir kitap beni bu kadar sıkmadı okurken. Umarım okumaya başlayan orta çağ Avrupası'na ilgisi olmayanlar görür ve okuma fikrini tekrardan gözden geçirir.
NOT:tamamen şahsi yorumlardir.
Harese nedir , bilir misin?
Sırlı kitap evet sırlı bir film. Yazar sanki bir filmin hızlandırılmış versiyonunu yazmış. Bu yüzden tek bir olay etrafında dönse de sıkmıyor kitap. Düşünün gerçekçiliği bile bunaltmıyor. Ben sevdim. Ezidiler hakkında hiçbir şey bilmiyordum ve bu kitap farkındalığımı açtı. Dünyada o kadar çok zulüm var ki hepsini takip etmek zor. Gerçekçiliğin tabağında, merhamet ve dehşetle harmanlanmış bir acıya hazırsanız buyrun sizi okumaya davet ediyorum. Ama Livaneli nin diğer kitapları kadar etkileyici olduğunu söyleyemem.
Herkes kendi kanının tadından sarhoş.
Herkes birbirini öldürüyor ama öldürdüğünün farkında değil.
Herkeste bir huzursuzluk ama nedeni belli değil.
Her yerde benzer katliamlar soykırımlar, herkes suskun herkes nergisten bile kör.
Sorunlar bol.
Çözümler kimsede.
Bir gün tüm zulümlerin bitmesi dileğiyle veya bunun insanlar olduğu sürece olamayacağını bilip, cennete özlemle...
Sabah gözlerimi sana açarım.
Akşam uykularımı senden alırım...
Ahmet Arif in zorlu hayatında tutunduğu dal; yaşamına devam etme motivasyonu; içini, hayalini açıklama ve anlattığındaki ruh tazelenmesi, kısacası sevdası Leylası...
Kitabı okurken bir insan başka bir insanı bu kadar sevebilir diyorsunuz. Benim açımdan bir erkeğin bu kadar masum
Birbirinizi Sevin, Birbirinize Eğilin
Bir damla olarak Okyanustan geldiğimi unutmuyorum. İnsanları kendim için değil onların özü için seviyorum. Çünkü gerçek sevgi sevilen hakkındadır seven değil. Kim olursa olsun, ne yaparsa yapsın herkesin kalbi var. Bu kitabı okumadan önce aldığım bazı kararlar konusunda çok kararsızdım. Kendimden emin değilim. Ve 2 3 haftadır içimde bu kararlar hakkında iyi mi yaptım kötü mü yaptım soruları tekrar tekrar dolanıyordu. Ve kitabı okudum. Şuan hiçbir tereddüt etmeden iyi ki diyorum. İyi ki o kararları vermişim. İyi ki bu kitabı okumuşum. Aşkın aşk olması için özlem gerekiyordu. Aşkı büyüten özlemdi, kavuşmanın güzelliğini veren de ayrılıktı. Sanki kitap içimi rahatlatan bir işaretti benim için...
Kitap hakkında dilinin akıcı olduğu bir gerçek ve az kaldığını bitmeden anlamıyorsunuz. Tek sıkıntı bazı yerlerde çok tekrara düşülmüş gibiydi. Kayıp gülün ilk kitabını uzun zaman önce okudum. Direk onu okuduktan sonra Ekim yağmurlarını okusaydım sıkabilirdi emin değilim. Senaryo üzerine çok düşünülmemiş gibiydi mavi elmas vazonun sırrı sır gibi değildi. Ve son olayda da biraz diyalog olabilirdi Mathias ile. Okurken hep geleceğine dair inancım vardı ve şaşırtmadı açıkçası. Ama benim için önemli olan verdiği mesajdı. Ve bunu başarıyla verebildiğini düşünüyorum.
Kısacası okuyun bişey kaybetmezsiniz, kazanmanız daha olası. Zaten hızlıca bitiyor akıcılığından kaynaklı. Keyifli okumalar...
HÂMÛŞÂN
Ufuk çizgisinde beliriyor hayalin. Ondan olmalı adın ufkun öte yanı... Yaşamaya yürek koymanın kadın olmakla bir ilgisi vardı. Evet, kesinlikle vardı! Ve bunu bir kitap da ancak bu kadar anlatabilirdi. Refika hanım keşke sizinle malum olay öncesinde tanışabilseydim. Sevginizi, şifanızı, sabrınızı benimle paylaşsaydınız gitmeden.
Suyun şifasına,
Gerçek sevgi ve heves ya da yeni neslin tabiriyle olan aşk arasındaki fark... Yeni neslin tabiri diyorum çünkü eskiden 'aşk' ın şuan ki anlamında kullanıldığını düşünmüyorum. Kitap genel olarak sürükleyiciydi kısa olduğu için de çabucak bitti. Kısa diyorum ama dolu dolu olduğu için çok şey kattı bence. Üniversite döneminde bu kitabı okumakla lise döneminde kitabı okumak arasındaki farkı hissedebiliyorum. Aynı gelgitleri farklı ama benzer tarzlarda içimde yaşadığımı hissedebiliyorum. Çoğunun da cevabının net olduğunu söyledi sanırım kitap. Aslında zaten içimde belirli olan cevapları fark etmemi sağladı. Ne garip değil mi kaç yıl önce yaşamış, hayatı bambaşka olan bir insanın yazdığı kitap şuan bile bana ders oluyor, bakış açısı oluyor, nefes oluyor,bu konuda yanlız olmadığımı hissettiriyor. Sonsuzluk bu değil de ne?
Kitaptan özet gibi bahsetmek ihtiyacı duymuyorum. Zaten kısacık karakterler de az. Üst paragraf biraz merak uyandırdıysa okumaya değer görebilirsiniz. Dili hoştu bence edebiyat deyince aklımızda canlanan o kelimeler çoktu neyse ki altta açıklamaları vardı.
Daha çok Peyami Safa okumak istiyorum. Daha da dokunsun hayatıma, çalsın gitarımın tellerini. Gitar mı desem saz mı bilemem ama ikisine de kapım açık...
Çok bilgilendirici, çoğu şeye açıklık getiren bir kitaptı. Zaten merakım olan konulardı. Bölüm bölüm ayrılıp temel ve gerekli şeylerin anlatılması çok yerinde olmuş. En beğendiklerim uyku ve dikkat bölümleriydi. Ölümcül uykusuzluk hastalığının yeri bende hep ayrı olacak:/ Ayrıca her bilginin araştırmalarla örneklendirilip kantılanması da akılda kalmasını kolaylaştırıyor. Ama sürekli okunursa sıkabilir. Onun yerine kitaplığınıza koyup aklınıza geldikçe bir bölüm okusanız hem merakınız sönmez hem de bilimin karmaşıklığı içinde kara deliklere çekilmezsiniz.
O kadar idealdi ki okurken asla gerçek gibi hissettirmedi. Hele Türkiye de yaşayan bir için... Kitap genel olarak güzeldi, örnek alınması gereken bir düzen sergilenmişti . Hayran kalmamak elde değil. Ama okurken bazı yerler çok uzatılmış gibi hissettirdi dilinden kaynaklı sıkıldım yani bazı yerlerde. O kadar övülmüş o kadar beğenilmişti ki beklentimin artmasına ancak okuyunca abartıldığını düşünmeme sebep oldu. Evet çok güzel okunmalı hatta okunmakla kalmamalı faaliyete geçirilmeli. Ve gerçekten Finlandiya' ya gidilmeli :)(:
Kim her gününü mutlu yaşamak istemez ki?
Evet, öncelikle kitapta mutluluk, hayatın anlam arayışı ve Japon kültürü hakkında lezzetli bir yolculuğa çıkıyoruz. Ama bu yolculuk öyle bir yolculuk ki orda olmasanız bile sakuraları veya balta dememiş ormanları hissedip koklayabiliyorsunuz. Şimdi bunları dediğimde insanın aklına betimlemelerden bahsettiğim gelir. Ama hayır betimleme olmadan
Geç olmadan Acımak
Evet Acımak. Geç olmadan acımayı öğrenebilmek. Yaşarken duygularımızı unutmamız gerektiğini ve gölge yapmadığımız sürece her delikten ışık sızabileceğini anlatan sonu insanı çok şaşırtan anlamlı kitap... Çok sevgi dolu bir insan olsam da bazen insanlar gözümde çok korkunç mahlukatlara dönüşüyorlar. Kitapta da tam anlamıyla o zamanlarda beynimde kurduğum düşüncelerin vicut bulmuş hallerini gördüm. Cinsiyet üzerinden gitmeyeceğim. Çünkü bu insanlığın sorunu bu kadar kurnaz ve kötü olmak cinsiyete sığdıramayacağımız ve genelleyemeyeceğimiz kadar köşeli bir konu bence. Ama yazar bunu o kadar doğru tespitlerle yoğurmuş ki bize sadece fırına vermek düşüyor. O da insanları üzmeden de yaşayabileceğimiz gerçeği...
Reşat Nuri'nin kitapları beni sıkmıyor neden bilmiyorum belki sayfa sayısının oranı belki dili belki de anlattığı konular beni cezbediyor bilemiyorum. Şunu söyleyebilirim ki seni her gün otobüste okumak güzeldi sevgili kitap. Bana her gün yaşadığım otobüs hayatını hatırlatacak Acımak veya her gün otobüse binmek Acımak 'ı...
Senihaları dünyadan silsek ya!
İşin aslı okurken çok sıkıldım ancak tamamen şahsi bir olay bu. Yani günde 20 sf dan fazlasına sabrım yetmedi. Şimdi ne bu kadar sıktı seni diyebilirsiniz. Benim cevabımsa bilmiyorum olurdu sanırım. Neden bilmiyorum karakterlerle aramda ilişki kuramadım ne Seniha ne Faik Bey ne Naim Efendi ne de Hakkı Celis. Hissettiklerini hissedemedim belki de zamanın farklılığından bilemiyorum. Bu da okumaya olan istediğimi azalttı sanırım. Bir de olaysızlık yani asla eleştirecek biri konumunda değilim. Ama olaysızdı sanki kitap sadece dönemi anlatmak için yazılmış gibiydi. İnsanlar arasındaki uçurumları göstermek kuşak farklarına dikkat çekmek bitmez tükenmez istekler... Zaten o yönden bakınca kitap efsane dönemi anlatma konusunda çatışmalarda evet asla bişey diyemem. Kitaba da bişey demiyorum sadece okurken zorlandım ben yoksa klasik klasiktir tabi ki sonsuz emek var benden de sonsuz saygı bekler...
Ama ayrıca belirtmek istiyorum ki Seniha gibi insanlar neden varlar? Her fırsatta bir bahaneyle üste çıkma, hatasını başkalarından bilme, doyumsuzluk ve daha sayamayacağım bir çok özellik. Resmen kendinden nefret ettirdi. Bide sondaki şu cümle var "Seniha sadece güzel ve süslüydü." doğru söze ne denir...
Ama devam Yakup Kadri her kitabında farklı bir anlatıcı ruhuna bürünüyor ve bunu asla kaçıramam:))
Bide bide bide bunlar tamamen şahsi fikirler. Büyük ihtimalle sevmemem de benim acizliğim ama her kitap sonunda düşüncelerimi derlemek tamamlanmış hissettiriyor:))
Spoiler içerebilir kendimce söyledim şarkımı
Hep o şarkı... Neden bilmem ama kitabı okumaya iten şey bu başlık oldu sanırım. İlk önce "Ah canım sevgilim" şarkısı canlandı gözümde bilakis hayal hanemde. Okurken hep bir his hep bir duygudur ki beni takip eden Sertab Erener in "Vur Yüreğim" şarkısında karar kıldı düşüncelerim. Ancak sonuna geldiğimde "İki
