Bu koca dünyanın aslında bir avuç topraktan fazlası olmadığını söyleyeceğiz, bir avuç toprak için öldürmeyeceğiz, yıkmayacağız, kırmayacağız.
Zaten yüreğimiz acımakla meşhur bu garip dünyada.
Topraktan doğrulduk önce, ilk nefesi aldık ve ilk su aktı bedenimizden. Sonra biraz büyüyünce aynalara koştuk. Sonrasını hepimiz biliyoruz, kaçınılmaz sondur toprak. Kaçınılmaz, bu yüzden unutulur. Unutmak çaresizliğin en güzel kanıtıdır çünkü, hin bir kaçıştır. Biz sürekli kaçıyoruz topraktan. Betonlar üzerine demirler yığıyoruz. Eskiden en azından mezarlıklarımız vardı yol üstlerinde, toprağı unutmayalım diye. Şimdi onlar da yavaş yavaş şehir dışına taşınıyor, üstelik mezarlıklar da toprak değil artık. Çok katlı ve betonlu mezarlara gömülüyoruz büyük şehirlerde. Sadık yardan bu kadar uzak bırakılmak reva mıdır insana?
Şu koca dünyadan gördüğümüz bir avuç toprakKitabı okudu
Toprak evdir, toprağa dokunan evcilleşir.
aynalardan masal ötesine
ben şimdi lila rengi rüyalara talibim
hoyrat olan her şeyin vicdanına çiviyim
seher uykusunda yedi defa dönen huzursuzca
dönen ama uyanamayan herkesin müsebbibiyim
Sayfa 27
aynalardan masal ötesine
ben bu hükümdarlığın son hecesiyim
yaralarımı pare pare bulutlara sakladılar
gölgemi asıp bir kimsesizler mezarlığına
peşime sürüp giden bir ipek taktılar
Sayfa 27
aynalardan masal ötesine
merhameti eksik, dağları kopuk bir meskendeyiz
yaşamaya dair iznimiz yok
çokça zaman vurgun yemişiz çok soluktan
isli duvarların bile artık anlamı yok
Sayfa 27
aynalardan masal ötesine
bir başıma koştuğum tüm sokaklar
benim bütün kâbuslarım böyle başlar
sabır taşları tüm tesbihlerimin göz göz
ellerimden akar gibi dağılınca ağlar
Sayfa 27
Serçe
kayıp geldim kayıp buldum
terkim bir dağın nazarından bir serçenin yamacına
ve çağıran sesler duydum olmayanın adıyla
eksilen toplanan ve toparlanan ne varsa haindir
Allah'ım sürgünümü bağışla
Sayfa 25
madem bu sömürü çarkı da işine geldiğinde dünyaya global bir köy diyor, o zaman nerede yaşarsak yaşayalım; Afrika komşumuzdur, asgari ücretli çalışan komşumuzdur, öğrenci evleri komsumuzd, çiftçiler komşumuzdur, yetimler komşumuzdur, dilenciler komşumuzdur, tok yatamayız.
Sayfa 23
iki kapılı bu hanın iki kapısı da topraktır.
Sayfa 23
elbette hayatın merkezi olan, kavganın da merkezi olacaktı.
Sayfa 23
ezanlar okunuyor uzun selalar peşine
sen diyorum, günah işliyorum ve çıkmak üzeredir çay
elimden bir iş gelmiyor şiirler koyuyorum zarf içine
her gün öldürdüğün çocuğa tekrar tekrar bir bak
gelmek üzeredir şimdi gözlerine ay
Sayfa 17