Sorarım sana hayat!
Karakteri beş kuruş etmeyenin, kararttığı yürekteki yara neden hiç geçmiyor?
Önce gece geldi uyutmadı. Ardından gündüz bitti, unutturmadı. Dünya böyleydi işte... Hayatta bıraktı ama yaşatmadı.
Dönmediğin her gün, ya ahımı alıyorsun ya günahımı...
Şimdi;
Aşklı geçmiş zamanız artık seninle.
Ben öldüm, sıra sende...
Hayat, yaşamak istediklerine göre kısa, seninle yaşamasını istemediğin her şey için uzun gelir insana...
Özlemek...
Hiç özlemezsin öyle değil mi? Zaten bir insanın gözünde hiç olmuş bir insan neden özlensin ki?
Bir şiirin orta yerinde, sarılsak; sığardık bu aşkın içine.
Anla işte...
Ömrüme ödevsin; yaza yaza bitiremediğim...
Beni yarım bırakma, başkasına can olur. Beni yarına da bırakma, can bu belli mi olur...