Güçlü bir el silkeledi beni sonra Sanırım tanrının eliydi,
Sayamadım kaç ah döküldü dallarımdan Çok şey görmüşüm gibi,
Ve çok şey geçmiş gibi başımdan Ah dedim sonra,
AH!
iç ses, diye söylendim
Ahlar ağacından sen de biraz meyve topla.
Ses
Biliyorsun. Seni sevdim!
Bir gün kör kalsaydın da severdim.
Ellerin olmasaydı mesela. Ellerin olmasaydı, sen bile kendini sevmezdin oysa...
Biliyorsun.
Kimsenin tek bir seçeneği yok bu hayatta. Hala bana seni unutturacak insanlar tanıyabilirim. Başka bir ses kazınır kulaklarıma. Biliyorsun herkesin kendini kurtaracak bir bahanesi vardır aslında...
Oysa;
Ölene kadar seni sevebilirdim. Eğer biraz yardım etseydin bana!
Kalabalık beni sahiden sıktı. Ben ikide birde bizde, yaşam bütün boyunlarına sarılıp öpecek kadar seviyorum, yaşam de tüminin yüzünü görmek istemiyorum. Bu nefret… İnsanlardan nefret edilmez bile… Sadece bir yalnızlık değil. Öyle bir oluyor ki, hafifmdan küçük hareket, en bir ses bir istemiyorum. Ama yakın sonra bir arada bir aramamda bana yakın birilerini. Bütün bu beynimde geçenleri teker, uzun uzun anlatacak birini. O zaman bir halı nasıl tasviredemezsiniz. Kış gününden alınmış bir kedi gibi seçenekler zavallı.
Sessiz sedasız bir köşeye çekilip yaşamak lazım.
Kağnı - Ses, Sabahattin Ali
Sessiz
oturabilir miyiz seninle?
aramızda yaprakların hışırtısından,
ve ceylanların hayata çıkışından
başka bir ses olmadan.beni sessiz de sevebilir misin?
yağmur almış toprağı
ve üşüyen kainatı dinlerken,
araya dünya sözleri karışmadan.biliyor musun çekirgelerin,
unutulmuş ülkelerin,
kahrından kuruyan nehirlerin
diliyle konuşabilirim seninle!
duyabilirim seni hiç konuşmadan.kalbinin atışlarını duyabilirim
içinde bir yaz gezmesine çıkan çocuğu
ve dudağın en uzak sokağında
biriken dilini hayatın
sökebilirim, öğrenebilirim
sözcükler bağırtılar klaksonlar
ona karışmadan.ay sesiyle, gün sesiyle, gül sesiyle
tırmanırım kalbinin tepesine ve işte,
zakkumların diliyle konuşabilirim seninle.
rüzgarın ve acının bildiği dilde
acelesiz, hiç yarışmadan,
sessiz oturabilir miyiz seninle?
116 syf.
·
1 günde
·
Beğendi
·
10/10 puan
Merhaba
İkinci kere okuduğum nadir kitaplardan biri olan bu şaheser hem çocukların hem de yetişkinlerin zevkle okuyup anlayabileceği, lakin daha çok yetişkinlerin içindeki çocuk için yazılmış olup düşündürücü mesajlar veren tatlı bir kitap. Tek oturuşta bitirilebilecek akıcılık ve incelikte olmasına karşın sonunda hüzünlü bir tebessüm bırakacak denli etki altına alabiliyor okuyucuyu. En önemlisiyse masumluğun mukabilinde büyüklerin dünyasındaki maddi bakışın bir yansımasını dolaylı yolla çok güzel eleştiriyor. İçerdiği bir başka güzel mesaj ise en azından benim duygularıma tercüman oldu. "İnsan kalabalıkta da yalnızdır." Küçük Prens sık sık birileriyle karşılaştı ancak onun aradığı etrafında rastgele bir ses değil, buna değecek bir sesti. Umarım bizler de yalnız başına kalmak pahasına olsun maddi güzelliklerle dolu kalabalıklara kanmaz, gerçek güzellikleri bulanlardan oluruz, ya da sadece kendisiyle başbaşa kalan samimi yalnızlar...
Kısacası bu kitabı okuyun, okutun. Her yaşta farklı anlaşılacaktır, kitaplı günler dilerim.
Okuyacaklarıma Ekle
© 2022 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.19.52