Çimenlerin bazıları geri dikilmişlerdi, dün üzerlerine basıldığı için ezilenlerden bazıları. Ne yazık ki insanlar aynısını yapamıyorlardı. Yağmur ve güneş sonrasında yeniden canlanıp ayaklanamıyorlardı. Bazı yaralar çok çok derindi.
Sayfa 282Kitabı okuyor
Vücudunuz en güzel yerde olabilir ama ruhunuz incinmişse fark etmez.
Sayfa 271Kitabı okuyor
Gözle görünmez bir dünya var mıydı, diye düşündü Gamache. Küçültülen insanların buluştuğu, birbirini tanıdığı bir yer.
Sayfa 266Kitabı okuyor
İlk gelen nesil para kazanır, ikincisi bunun değerini bilir, üçüncüsü ise hesapsızca savurur.
Sayfa 261Kitabı okuyor
İnsanları öldüren bir kurşun, bir bıçak veya yüze vurulan bir yumruk değildi. İnsanları öldüren duygulardı. Çok uzun süre kenara bırakılan, bazen soğukta dondurulan. Bazen gömülen ve kokuşan. Ve bazen de ıssız bir gölün kıyısında. Büyümeye ve garipleşmeye bırakılan duygular.
Sayfa 249Kitabı okuyor
İnsanların kriz anında yaptıkları şeylerin aslında gerçek benlikleri olup olmadığını merak ediyordu. Göstermelik ve sosyal tüm terbiyelerinden arınmış halleri. Her şey tıkırındayken düzgün davranmak kolaydı. Fakat kıyamet koparken düzgün davranabilmek tamamen başka bir konuydu.
Sayfa 205Kitabı okuyor
İnsanlar her şeyin adil olmasını beklerdi. Kural, düzen demekti. Kurallar olmasa herkes birbirini öldürürdü. Ve her şey sırada yer kapmakla, engelli yerlerine park etmekle, asansörde sigara içmekle başlıyordu. Ve cinayetle de bitiyordu.
Sayfa 186Kitabı okuyor
Peki ama bir cankurtaran gemisi ne zaman bir hapishaneye dönüşür? Çare sandığın ilaç ne zaman sana zarar vermeye başlar?
Sayfa 181Kitabı okuyor
Eğer bir insan bir kere cinayet işleyebildiyse bunu tekrar edecektir.
Sayfa 178Kitabı okuyor
"Bence çoğu kadın gibi o da erkeklerin etrafında farklı davranıyordu. Erkekler genelde muhtaç kadınlara karşı anlayışlı davranırlar, sen de öylesin. Julia hassas bir kadındı. Ama bence bu tarz şeyleri kendi çıkarına kullanıyordu. Muhtemelen yaşamı boyunca da öyle yapmıştı. Ve bence onun yaşadığı trajedi, özgüven eksikliğinden kaynaklanmıyordu. Ki bence gerçekten kendine güveni olmayan bir kadındı. Onun trajedisinin nedeni, kurtuluşunu her zaman erkeklerin eline bırakmasıydı. Asla kendi kendini kurtarmak zorunda kalmamış. Bunu yapabileceğini de hiçbir zaman bilmemiş."
Sayfa 174Kitabı okuyor
"Hepimize kibar olmamız gerektiği öğretilir. Ama Julia Martin için bu bir istekten öte gibiydi. Daha çok bir ihtiyaçtı."
Sayfa 174Kitabı okuyor
Onları, her ne kadar yıpratıcı olsa da bilindik, acı ve şok diyarından alıp yalnızca çok şanslı birkaç kişi tarafından ziyaret edilen cehennem dünyasına, insanların birbirini kasıtlı olarak öldürdüğü kıyıya götürüyordu.
Sayfa 167Kitabı okuyor
Neye inanıyorsun?
Hiçbir şeye.
Sayfa 158Kitabı okuyor
Matem dolu bir salon, öfke dolu bir salondan çok daha beterdi. İnsan öfkeye alışıyordu. Günbegün öfkeye maruz kalıp onu özümsemesini ya da umursamamayı öğreniyordu. Ya da uzaklaşmayı. Fakat kederden kaçış yoktu. Er ya da geç gelir seni bulurdu. Bu en çok korktuğumuz şeydi. Korktuğumuz, birini ya da bir şeyi kaybetmekti, acı çekmek değil. Bütün bunların özüne indiğiniz zaman olan şeydi. Çünkü bütün bunlar bizi yasa sokuyordu.
Sayfa 149Kitabı okuyor
Cinayet aslında son derece insani bir eylemdi. Öldüren de öldürülen de bir insandı. Ve bir olayı cinayet noktasına getiren de anlık bir heves, bir olay değildi. Duyguydu. Bir zamanlar sağlıklı ve insancıl olan bir his, zamanla kötüleşerek kabarıyor ve derine gömülüyordu. Ama gömüldüğü yerde de rahat kalmıyordu. Kimi zaman on yıllarca gömüldüğü yerde kalıp kendi kendine besleniyor, büyüyor, hırçınlaşıyor ve kinle doluyordu. Derken sonunda bütün insancıl bağlarından kopup serbest kalıyordu. O noktadan sonra bu duyguyu ne vicdan, ne korku ne de görgü kuralları dizginleyebilirdi. İşte olay o dereceye geldiğinde kıyamet kopuyordu. Bir insan, katile dönüşüyordu.
Sayfa 148Kitabı okuyor