Umutsuzluk kapladı göğü, kararttı her yanı,
Kayboldu renkler, solgun düşler, sessiz bir haykırış.
Gri bulutlar arasında, umut ışığı saklı kalanı,
Karanlıkta bir yol arar, gözlerimiz yaşla ışıl ışıl.
Yıldızlar gizlendi, ay tutuldu, karanlığa teslim gece,
Umutsuzluk içimizde, bir deniz gibi dalgalanır.
Her sabah uyanışta, bir umut ararız yine de,
Gözlerimizdeki buğu, yüreğimizdeki sancıyla kalır.
Fırtınalar kırar dalımızı, savurur yapraklarımızı,
Umutsuzluk, sessiz çığlık, içimizdeki kırık dize.
Ama unutma, arkadaşım, her kışın sonunda bir ilkbahar,
Yaralar sarılır zamanla, umut yeniden yeşerir gizlice.