Canım acırken sevebiliyorsam seni ve nefret ediyorken sevebiliyorsan beni, bütün ihtimallerde sevebiliriz birbirimizi.
Sayfa 252
Taş-kâğıt-makas oynardık çocukken. Ben oradaki taş olmak isterdim, inadına taş olmak.
O da kâğıt olsa olmaz mı yani?
En zor anımda sarsa beni, hiç sarılmayan babam gibi mesela. Hiç sarılmayan bir dost gibi.
Sayfa 49
Benim sevgim sana ağır geldi.
Sayfa 21
Okur Takip Önerileri
"Anne babalar, kendi çocuklarını kendi elleriyle enkaza çevirebiliyordu..."
