Sevgili dostlar, yoğunluk, yorgunluk ve kitaplardan uzak kalmanın acısını yaşıyorum bir süredir. Sanki yıllardır bu haldeyim gibi hissediyorum. Okumayı ve fotoğraf çekmeyi ve daha bir çok şeyi yapmayı özledim. Elbette bu platformda özlendi, burası sizlerle güzel. Kitabı özlemek, burayı özlemek demek. Bu sabah dersten çıkarken, ne yapıyorsun dedim kendime. Bir öğrencime kırgınlığım söyletti bu sözü bana. Biraz işleri akışına bırakmaya karar verdim. Mücadele, mücadele yel değirmenleri ile savaşmak! Nereye kadar dedim. Pes etmek yok, asla yok. Ama hayattan da vaz geçmemek gerek, ben burada hata yaptım galiba. Konu uzun... Bugün sinemaya gidiyorum, sonra kitabevine, sonra yemeğe, sonra biliyorum yine aklıma idealizm gelecek, yine planlamalar, planlamalar... Lakin bu defa kendimden vazgeçmeyeceğim. Hayatın bana ihtiyacı var :) İyi pazarlar diliyorum...