Dış dünyanın hücmuna karşı kitapların dünyasına sığınırdık.
Sayfa 94Kitabı okudu
Bir tel kopar âhenk ebediyyen kesilir
Sayfa 257
Dine ulaşmayan yol ister felsefeden ister sanattan geçsin menzile ulaşamaz.
Sayfa 200Kitabı okudu
Tanpınar
“ Ben şairim, kendimin peşindeyim. Hakikat şu: Hocalığı otuz iki senedir sevmedim, sevemedim. Hür değilim. Ne kendime ne etrafıma karşı. Ne para meselesinde ne de vaktimde. Eserim bitmemiş, yoluna dahi girmemiş. Halbuki ben bu eser için yaşadım. Ben edebiyat tarihi için yaşamadım. Onu herkes yazabilir. Hakikatte politikaya kayıtsızım. Yahya Kemal’den sonra Türk şiirinde en mühim işi yaptım. Dili bugünkü kuruluğundan kurtardım. Ama kime ne anlatabilirsin. “
“Görelim Mevlâ neyler / Neylerse güzel eyler.”
Sayfa 296Kitabı okudu
"Bu dünyada ne tesadüf ne tevafuk vardır. Olacak olur, adına kader denir. Şu hikayeyi yazan adamın yazması, kitap diye basılması, birinin onu alıp okuması, yahu neler oluyor şu dünyada diye olup-bitenlere boş yere akıl erdirmeye çalışması, sonra o kitabı başkasına vermesi, kitabın elden ele dolaşması, neticede o da, yani kitap da bizim bir kardeşimizdir ve elbette ki fanidir, yok olup gitmesi nedir? Fazla üzerine gitmeyin, zira bu terazi bu sıkleti çekmez. Kılın beşi, kurtarın başı. "
Sayfa 34Kitabı okudu
Bir şey az olursa insan onunla yetiniyor. Çok olursa doymuyor.
Sayfa 178Kitabı okudu
İslamiyet diğer dinler gibi değil. Mensuplarının bütün hayatını tanzim ediyor ve bir hayat tarzını mecbur kılıyor. Sofra adabından tuvalet adabına kadar. Çeşitli kavimlerde, coğrafyalar da farklı Uygulamaları olsada akaid değişmiyor..
Faiz yasağı belli bir iktisadı emrediyor. Haram ile helal hayatın sınırlarını çiziyor. Hukuk-ahlak Kur’an-ı Kerim esas alınarak belirleniyor. Kısacası bir kişi Müslümanlığa bağlanırsa Allaha inanır peygamberi benimserse imanın şartları ile Allah’ın şartlarını kabul ve tasdik sonucu hayatını bu ilkeler çerçevesinde yaşaması şarttır
Bu sebeple dini hayatın dışına çıkaran seküler anlayış ile uyuşması muhaldir. Müslümanlıkta din işi devlet işinden ayrılmaz..
Sayfa 231Kitabı okudu
Biz ölümden korkuyoruz arkadaş. Tabuttan, mezartaşından, teneşirden, musalladan.. Bu sebeple cenazeye gelirsek koyu renk giyer ve kara gözlük takarız. Safa girmez, merasime uzaktan bakarız. Oysa dini hayatın biçim verdiği İstanbul’da ölümle hayat iç içe yaşayanmış.Her caminin, mahalle mescidinin, tekke ve türbenin haziresi var.
Ölüm o kadar munis ki civarında piknik yapılıyor. Eski kartpostallara bakın görürsünüz. Ölümle bu kadar barışık yaşayan insanlar için mezarlık kapısına “her nefis ölümü tadacaktır “yazılı bir tabela asmak abestir.
Sayfa 174Kitabı okudu