Biz ölümden korkuyoruz arkadaş. Tabuttan, mezartaşından, teneşirden, musalladan.. Bu sebeple cenazeye gelirsek koyu renk giyer ve kara gözlük takarız. Safa girmez, merasime uzaktan bakarız. Oysa dini hayatın biçim verdiği İstanbul’da ölümle hayat iç içe yaşayanmış.Her caminin, mahalle mescidinin, tekke ve türbenin haziresi var.
Ölüm o kadar munis ki civarında piknik yapılıyor. Eski kartpostallara bakın görürsünüz. Ölümle bu kadar barışık yaşayan insanlar için mezarlık kapısına “her nefis ölümü tadacaktır “yazılı bir tabela asmak abestir.
Sayfa 174Kitabı okudu
·
1 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.