Ey Nesîmî âkibet vârur yele,
Bî-vefâ îlen yinen nân ü nemek.
Ey Nesimi, vefâsızla yenen tuz ekmek, sonunda savrulur, gider. ("Tuz - ekmek yemek" : "Arkadaşlık etmek" yerinde kullanılan bir deyimdir. "Tuz - ekmek hakkı tanımamak" da "nan-körlük etmek" demektir. Bu deyim Farsçada da “Hakk-i nân ü nemek" sûretinde geçer.) -
Sayfa 110Kitabı okudu
Düşdüm yine aşk odına; biryân yürek, giryân
Her kim ki düşdi işkune biryân-ü hem giryân
gözüm gerek...
"Yâ Rab ne sihr ider şu perî-şekl ü şîve kim,
Zencîr-i ca'd-i zülfine dîvâneyem yine?"
İ N A N
GAZEL
1 Dîmezem dil derdini, dil-dâr hakkıyçün, inân!
Yummazam göz gîceler, dîdâr hakkıyçün, inan!
2 Şem' gîbî ger kılıç mikrâz kesse bâşumi,
Sûzumi fâş itmezem, envâr hakkıyçün, inan!
3 Yârelense yüregüm, gamzen okından yârılup,
Kimseye bildirmezem, sen yâr hakkıyçün, inan?
4 Cebr iderlerse banâ yüz yıl senünçün, kimseye,
"Cebr kilur" dîmezem, Cebbâr hakkıyçün, inan!
5 Küfr-i zülfün işkine îmân getürdî cân ü dil,
Mu'cizât-i Ahmed-î Muhtâr hakkıyçün, inân!
6 Nâlemî bildirmezem ney gîbi delsen bağrumi;
Hasretünden kılduğum bû zâr hakkıyçün, inan!
7 Bû Nesîmî nâle eyler subha dek bülbül gibi,
Gül yüzün yâdına, ol gül-zâr hakkıyçün, inan!
Sayfa 172Kitabı okudu
D E M İ Ş E M
GAZEL (Seçme beytler)
1 Dil-berin leblerine Çeşme-i Hayvân dimişem;
Ma'din-i rûha aceb ben ne içün cân dimişem?
2 Hacil oldum bu sebebden ki nigârın yüzine,
İrem'in gül-şeni vü Ravza-i Rizvân dimişem.
Sayfa 164Kitabı okudu
İ Ç İ N D E
GAZEL (Seşme beytler)
1 Bu ne ber-güzîde cândur ki gezer bu cân içinde!
Bu ne kıymetî güherdür ki biter bu kân içinde!
2 Seni kimdür Âdem-oğlı diyen Allah Allah Allâh?
Bu sifetde kim görüpdür beşerî cihân içinde?
3 Seni benden ey nigârum nice âyıra zemâne?
Ki gözümle görmişem ben seni her mekân içinde.
4 Yine ney figana geldi, cigerî dutuşdı, yandı;
Neye uğradı ne gördi bu tehî miyân içinde?
5 Dilerem zemân zemân kim seni çâhayım cihâna: Niçe bir yanâ bu şem'in cigerî duhân içinde
6 Bu derin maâniyî gör ki beyân ider Nesîmî;
Felekin dilî dutuldı bu ulû beyân içinde
Sayfa 80Kitabı okudu
Gönlüme hîç senden özge nesne lâyık görmedim.
Sûretim aklım ukûlüm cism ü cânım merhabâ.
Geldi yârım nâs ile sordu Nesîmî neçesin.
Merhabâ hoş geldin ey rûh-i revânım merhabâ.
"Dil binâ-yı kibriyâdır, yıkma gönlün kimsenin!"
SÖYLE NESÎMÎ SÖYLE
3 Adet budurur kim dili dil-dâra virürler;
Gitdi elümüzden dil ü dil-dâr bulunmaz.
4 Anca kişiler da'vi-i İslâm ider, ammâ,
Tek arada bir haç ile zünnâr bulunmaz.
( TÜRKİYE TÜRKÇESİ )
3) Töre budur ki gönlü, gönlü elden alana verirler; gel gör ki gönül, elimizden gitti, gönlü elden alansa ele geçmez.
4) Ne kadar kişiler İslâm dâvâsı güderlerse de başkalarından- tek farkları arada bir haçla zünnârın bulunmamasıdır.
Sayfa 357Kitabı okudu
Mahv oldı Nesimi işk içinde;
Derya-yi muhite düşdi mahi.
Mekansuz oldı Nesimi, mekanı yohdur anın;
Mekana sığmayan ol bi-mekan mekanı n’ider?
"Gönlüme hîç senden özge nesne lâyık görmedim
Sûretim aklım ukûlüm cism ü cânım merhabâ"
Kültür Bakanlığı YayınlarıKitabı okudu
Firkatinden yandı bağrım yüreğim kan oldu gel
Gel ki dîdârın bu sayrı câna dermân oldu gel
Kul Nesîmî-
(Sayrı cân: Hasta beden
Dîdâr: Yüz çehre)
"Merhabâ hoş geldin ey rûh-i revânım merhabâ
Ey şeker-leb yâr-ı şirîn lâ-mekânım merhabâ"
Kültür Bakanlığı YayınlarıKitabı okudu
"Dil binâ-yı kibriyâdır, yıkma gönlün kimsenin!"
Kültür Bakanlığı YayınlarıKitabı okudu