Kdry
@shahrazad
Seyretmek mi en dipten, yaşamak mı umarsızca..
16 okur puanı
Eylül 2021 tarihinde katıldı
Şu anda okuduğu kitap
Okuma Hedefleri
Gerçekten de kadın sadece erkeklerin kurmacalarında var olsaydı müthiş nüfuzlu biri sanılırdı; çok yönlü; hem cesur hem acımasız; hem azametli hem aşağılık; hem olağanüstü güzel hem korkunç çirkin; erkek kadar büyük kimilerine göre daha da büyük. Ama bu, kurmacadaki kadın. Kadın gerçekte, Profesör Travelyan’ın da dikkat çektiği gibi kilit altında tutuluyor, dövülüyor, yerlerde sürükleniyordu.
Böylece, bileşenlerden oluşan son derece tuhaf bir varlık doğuyor. Hayallerde müthiş önemli, hayatta ise tamamen değersiz. Şiirlere baştan sona nüfuz etmiş, tarihten ise neredeyse tamamen soyutlanmış. Kurmacada krallarla fatihlerin hayatlarına hükmediyor; gerçekte ise anne babasının parmağına yüzüğü zorla geçirdiği herhangi bir oğlanın kölesiydi. Edebiyattaki en ilham dolu kelimeler, en derin düşünceler onun dudaklarından dökülüyor; gerçek hayatta ise zar zor okuyor, zar zor yazıyor ve kocasının malı sayılıyordu.
Sayfa 49Kitabı okuyor
Neden bir cinsiyet refah içinde yüzerken diğeri yokluk çekiyordu?
İnsan anlaşılmaz bir toplumla baş başa kalmış gibiydi.
Sayfa 30Kitabı okuyor
Okur Takip Önerileri
Hayat nasıl da güzeldi, meyveleri nasıl da tatlıydı, bu kin ya da şu tasa nasıl da önemsizdi, dostluk ne hoştu, benzer insanlarla olmak ne hoştu, insan güzel bir sigara yakıp pencere kenarındaki koltuğun minderlerine gömülürken.
Sayfa 17 - Can ModernKitabı okuyor
Kader bizleri görünmez kılar.
Bana bir önyargı verin, dünyayı yerinden oynatayım.
Sayfa 90Kitabı okudu
“Ay, çevresini saran sarımtırak haleyle kötü kötü bakan bir göz gibi görünüyordu.”
Sayfa 71Kitabı okudu
“Biraz ilerleyip elimle bir damlayı karşıladım. Serin
ağırlığını parmaklarımda hissettim. Islanmanın hazzını alnımda ve saçlarımda da duyabilmek için şapkamı çıkardım. Kendimi tümüyle yağmur sarhoşluğuna bırakabilmek, damlaları üzerimde, cızırdayan sıcak tenimde hissedebilmek, sonuna kadar açılmış gözeneklerimden heyecan içindeki kanıma varıncaya kadar serinleyebilmek için sabırsızlıktan titriyordum. Ne var ki tıpırdayan damlalar henüz tek tük düşüyordu, fakat ben boşanacak doluluğu şimdiden seziyor; şakır şakır yağdığını, gürüldediğini, vanaların açıldığını duyuyordum; gökyüzünün ormanın üzerine, kavrulan yeryüzünün sıkıntısının üzerine ferahlık yayarak boşaldığını şimdiden hissediyordum. ”
Sayfa 63 - Türkiye İş BankasıKitabı okudu
Öğrenmek istersen iyiyle fenayı, seyreyle bir kenardan yalan dünyayı.
Sayfa 585Kitabı okudu
Küçük bir oda düşünün, güneşin altında kavrulan, hele öğle sıcağında yanıp tutuşan bir oda… küçük bir oda, bir masa, sandalye ve yatak… ve masanın üzerinde bir saat ve bir tabanca… başka hiçbir şey yok ve bir de masanın önünde duran bir insan… gözlerini masadan, saatin saniye ibresinden bir an bile ayırmayan bir insan… yemeyen, içmeyen, sigara tüttürmeyen ve hiç kıpırdamayan bir insan… sürekli sadece… dinleyin, sürekli sadece, üç saat boyunca… saatin beyaz kadranına ve tik tak ederek bu kadranı dolaşan o saniye göstergesine… böyle… böyle… günü geçirdim, sadece bekledim, bekledim, bekledim… ama şöyle bekledim… bir Amok koşucusu nasıl beklerse öyle, anlamsız, hayvansı, çılgınca, düz çizgide ilerleyen bir inatla.
Sayfa 41
Yeni bir dünya görmüştüm, dörtnala bir kovalamaca içinde hızlıca birbirine karışan görüntüler içmiştim. Artık onları düşünmek, dağıtmak, organize etmek, kafamda yeniden canlandırarak gözüme çarpan şeylere bir çekidüzen vermek istiyordum, ama bu sıkışık bulvarda bir dakika bile durup dinlenmek yoktu. Bir kitabın satırları gevezelik yaparak önümden geçenlerin belli belirsiz gölgeleri altında silinip gidiyordu.
Sayfa 2
“…sanki kendi kelimelerimin arkasından koşmak istiyormuşum gibi, bakışlarımı tutanağı oluşturarak kâğıdın üstünde koşan kaleme dikiyordum.”
Sayfa 43Kitabı okudu
“…kimse, belli bir zamanın mekânsızlıkta, zamansızlık içerisinde ne kadar sürdüğünü anlatamaz, ölçemez, somutlaştıramaz, ne bir başkası için ne de kendi kendisi için ve insan hiç kimseye bu çepeçevre ve sürekli hiçliğin, bu hep masanın ve yatağın ve lavabonun ve duvar kâğıdının ve hep suskunluğun, karşısındakinin yüzüne bakmaksızın yemeği içeriye iten hep aynı nöbetçinin, hiçlik içerisinde aynı noktanın çevresinde insanı çıldırtıncaya kadar dolanan hep aynı düşüncelerin bir insanı nasıl yiyip bitirdiğini ve yıkıma sürüklediğini anlatamaz.”
Sayfa 42Kitabı okudu
Dünyada hiçbir şey insan ruhu üzerinde hiçlik kadar ağır bir baskı uygulayamaz.
Sayfa 37Kitabı okudu
“Şimdilerde yoksul ve çetin bir hayat yaşadıklarını, çoğu zaman aç kalıp soğuktan donduklarını, uyku uyumak dışında her dakikalarını çalışmakla geçirdiklerini biliyorlardı. Ama eski günlerin daha da beter olduğuna inanıyorlar ve bundan mutluluk duyuyorlardı. Kaldı ki, Squealer'ın da durmadan vurguladığı gibi, eskiden köle olmalarına karşılık şimdi özgürdüler; bütün fark da buradaydı.”
Sayfa 116Kitabı okudu
