Her şeyin farkında olmama rağmen neden hep basiti ve sıradanlıği yaşatıyorum kendime :neden değişmeği layık görmüyorum kendime?.. Belki de aynı kapıya çıkacağimı düşünecek kadar dar görüşlüyüm.. umudumu kesmişimdir belki kendimden , ülkemden ve var olduğum yaşantıdan .Ben neden kendimden umudu kestim kı .. ha ha bir de soruyor muyum yaptığım koca koca hatalardan ve yetmezmiş gibi bunların sağlamlılığını arttırmak için hala şu an bile yapmayı sürdürmemden. Farklı olabilirdi her şey veya ben farklı değildim belki ..çok kötü davranıyordum kendime belki yada çok müsemma gösterdim çok hoşgördüm kendimi ondan oldu belki .kendimi tanimayı en sona bıraktığımdan yada belki kendime değil başka insanlara hayran kalıp doyurdum ruhumu ...tersi de mümkün.. sıradanlığin sonucu olan tembelliğin büyüsüne rahatlığına kapıldım yada belki her girişimimde fazla büyüttüm fazla pohpohladım kendimi yalancı bir doygunluk yaşattım ruhuma sonra dinlenmeyi haketmiş gibi ya da belki sonucun bu olduğu yanılgısına kapıldım sonucun boş olduğu yanılgısı halbuki yaptığım boştu evet veya belki de hala bu edatı kullanıyorum korkuyorum söylemeye kendimden bir aptal yarattım .