Proust bu başlıktan hiç memnun kalmamış, çeşitli yazılarında onun için "başarısız" (1914), "aldatıcı" (1915), "kötü" (1917) sıfatlarını kullanmıştı.Gene de Kayıp Zamanın İzinde, romanın ana temasını doğrudan vurguluyor: Dağılmaya ve zaman kaybına yol açan nedenleri araştırmak.Bu kitap, daha şiirsel bir dönemin nasıl geçtiğini gözler önüne seren bir anı kitabı değil, zamanı boşa harcamayı bırakmanın, yaşamdan keyif almaya başlamanın yollarını göstermeye çalışan, yararlı, evrensel geçerliliği olan bir öykü.
Sayfa 13 - Sel Yayıncılık- pdf
Proust'un, yaratmadaki kararsızlığını aşmasına yardımcı olacak bir uygulaması da, deneme ile romanı birleştirmek olduğu gibi, öteki türleri de yavaş yavaş, sindire sindire romanın yapısına katmasıdır. Gerçekten de Kayıp Zamanın İzinde, örgüsünde, dokusunda, öyküler, eleştirel denemeler, şiirsel anlatımlar, yaşamöyküleri, kuramsal tartışmalar, estetik yorumlar, sözcük ve köken araştırmaları barındırdığı gibi, romanın bütün alt türlerini de biraraya getirmiş, onları kendi mimarisiyle bütünleştirmiştir: Kayıp Zamanın İzinde hem komik romandır, hem trajik romandır, hem serüven romanıdır, hem erotik romandır, hem şiirsel romandır, hem düşlerin romanıdır, hem de imgeler romanıdır.
