Bilen bilir. Sevmediğim bir kitap olduğunda kitabın yazarı babamın evladı bile olsa gömmek ve gömerken de zevk alma gibi bir huyum var. Kitabın yazarı Sercan bey ile de tanışıklığımız olduğundan, kitaba başladığımda yorumumu "neyse o" diye yapacağıma söz verdim. Fakat kitabın inanın ki torpilli bir yoruma ihtiyacı yok. Bir kere yazarın genel kültür seviyesi üst düzeyde. Futboldan, fiziğe, tarihten, yemek kültürüne ciddi bir birikimi var ve bunları kitabında çok iyi kullanmış. Açıkcası metafizik ve paralel evren muhabbetine benim kafam hiç basmaz ama burada kullanımı çok yerindeydi.
Uzun zamandır odaklanma problemi yaşayan beni öyküsüyle içine çekmeyi başardı. Anlattığı bir hikayesi ve metaforu var. ( şu an metaforu kelimesini uygun Bi yerde kullandığımdan pek emin değilim).
Altayı çok sevdim ve içinde bulunduğu durumu içselleştirdim. Geriye gide gide evet bazı şeyleri belki değiştiriyorsun ama doğacağın günün öleceğin gün olacağını da bilerek yürüyorsun. Bunu bilmek korkunç değil mi, ya da babanı son kez gördüğünü bilmek.
İnsana kendisini sorgulatan, okurken harcanan zamanın hakkını veren bir kitap okumanızı kesinlikle öneririm. Ben çok beğendim.
