“Mütemadiyen insan kalmak bizi koruyacak olan.”
“İyi ki var, iyi ki artık pek fazla gecikmiş sayıldığım bu dünyada hiç olmazsa ömrümüzü tamamlamadan kalbimize, ruhumuza, bedenimize ta derinlerde bir yerlerde seslenen bir başka canlıya kulak vermekte gecikmedik.” Sayfa 20
“İnsan kediden de bir şey öğrenir miymiş? Elhak öğrenirmiş. İnsan çalıdan çırpıdan, börtü böcekten ve cümle mevcudattan eğer isterse en başta kendine giden yolları öğrenebilir.”
“O konuşmaz, ses çıkarmaz, gereksiz yere miyavlamaz, öyle karşınızda durur ve her tarafından bir ses çıkıyormuş gibi, sessizliğin sesiyle konuşmaya başlar.”
Selam️Alıntılar Necdet Subaşı “Mişa Kitabı” eserinden. Evet bazı şeylerin yaşanmadan anlaşılması zor, bir cana canlıya yuva olmak, onunla sessizlik içinde bağ kurmak, bazen kendi eksikliklerinin yansımasını onun gözünden görmek, bir yolculuk bir süreç. Önce insan kalma gayretimizde, diğer tüm sıfatlarımızı bu ilk sıfat üzerine inşaa ederken, kimi zaman “kalmak” ne demek unutabiliyoruz.
