416 syf.
·
Puan vermedi
Nietzsche Ağladığında bitti ama içimde bıraktığı yankılar hâlâ sürüyor. Ağlamak istiyorum sadece kitap için değil, kendisini tanıyamayan, duygularına dokunamayan, hissetmenin yolunu bile bilmeyen herkes için. Hayatını aklın soğuk duvarları arasında hapseden, kalbinin fısıltılarını duyamadan yaşlanan herkes adına… Bu kitap, yalnızca Nietzsche’nin ya da Breuer’in hikâyesi değil; içindeki çatışmalara yüz çevirmiş herkesin hikâyesi. Acının, sancının, bastırılmış duyguların nasıl bir bataklığa dönüştüğünü gösteren, insanın en karanlık yanlarını usulca yüzeye çıkaran muhteşem bir eserdi. Okudukça, sanki kendi ruhumun unutulmuş köşelerinde gezindim. Bazı kitaplar biter ama etkisi bitmez. Nietzsche Ağladığında da öyle bir kitap. Şimdi sadece Nietzsche’nin değil, insanın, hepimizin neden ağlaması gerektiğini daha iyi anlıyorum.
Nietzsche Ağladığında
Nietzsche AğladığındaIrvin D. Yalom · Ayrıntı Yayınları · 202359,5bin okunma
Yazıyor...
"Yol uzun, yolda kayboluyor yüzler ve duygular. Dönüp baktığımızda hep başkaları için yaşadık, başkaları mutlu olsun diye koşturduk. Şimdi, bu kaybolan benliğimizi yolun kalanında kim verebilir ki?" Şahmeran/ Murat Güçlü
Reklam
Şimdi benim buzdan bir döşekte Üç büklüm olmuş zavallı sevdam, Üşüyorsa ölesiye yalnızlıktan; Bil ki senin hep böyle güvensiz, Yaşamdan korkar oluşundan. Şimdi benim bir han avlusunda Hiç bitmeyecek umutsuz kavgam, Soluyorsa başı önde yorgunluktan; Bil ki senin hep böyle umarsız, Yarını göze alamayışından.
Sayfa 259 - Kırmızı kediKitabı okuyor
Şimdi gene odalar boş, ben gene yalnızım. Bakın, saatin sarkacı vurup duruyor. Bundan başka bir iş yapmaz o; acıma, üzüntü de duymaz. Evde kimsecikler yok, işte asıl felaket burada!
Şimdi özgürce yürüyüp nefes alan, keyiflerine göre girip çıkan kim bilir kaç kişi benden önce ölecek ?!
Reklam
1.000 öğeden 1 ile 10 arasındakiler gösteriliyor.