Kalbimin üstünde bir şemsiye açmışlardı sanki. Kalbim, üşüyordu, titriyordu, ara sıra rüzgar ters düz ediyordu ama ıslanmıyordu. Islansa eriyip gidecekti zaten. Güçsüzdü, çaresizdi. Bunca felaketin içinde sevgiyi hissedemiyordu ki. Şimdi ise gül bahçesi her yeri. Bütün dualar el üstünde tutuyor da kalbimi, içinde sihirli bir güç varmışçasına..