Ve papirüsün icadindan bu yana
hiç bu kadar çok gözyaşına tanık olmamıştı kağıtlar..
Sayfa 21
Tam bakmaya niyet edenler, hep bakacakları o son anda korkup kaçtılar.
Hiç kimse bakamadı henüz cesaret edip benim alev alev ölüm kokan gözbebeklerime..
Sayfa 15
İnsan bir kere ölür
Her gün ölen umutlarımızdır
İçimizdeki
Paramparça olmuş sevgilerdir.
Mutluluk çarçabuk yaşanıyor ,bitiyor ve silinip gidiyordu ama acı öyle değildi .Acı paslı bir çivi gibi çakılıyordu insanın beynine ve ukala bir felsefe öğretmeni gibi yaşam dersleri veriyordu insana. İnsan acı çektikçe büyüyor ,acı çektikçe olgunlaşıyordu ve ne yazık ki doğanın değişmez bir kuralıydı olgunlaşan her şeyin aynı zamanda çürümesi.
Sayfa 49Kitabı okudu
Ve insan kendi kendini mahrum bırakır bazen aşktan...Geçmişteki kara mutsuzluklar ve acılar engel olur sevmene...
Sayfa 23Kitabı okudu
Bir deliyim belki ben,
Belki de uzun bir şiirde benliğini yitirmiş bir imge!
Bir çıkmaz sokak kâbusuydu belki seni sevişim,
Belki de çocukça bir çılgınlık!
Sayfa 22Kitabı okudu