Gerçekten Remzi yalnız Melek Hanım için değil, düpedüz yakışıklı adamdı. Boyluydu, ince, dik, zayıftı. İçten içe bir inceliği vardı, sesi tatlıydı, güzel konuşurdu. Uzun yüzünde, kırpık bıyıklarında, yüzünün derin kırışıklıklarında hep bir sevinç, umuda benzer bir tatlılık uçuşurdu. Nereye gitse, ne söylese sevinç, bir mutluluktu. İnsanlar onun yumuşaklığında, sıcaklığında bir güven bulur, rahat ederdi.