15 Şubat 1967 çarşamba(mezarlık)
15 Şubat 1967 çarşamba günü öğleden sonra -huzurun bir işareti olan- toprak, -mezar şekline bürünen- soğuk ağzıyla emerek onu yuttu. Çiçeklerle donatılmış beyaz bir ambulans yavaşça Zahiruddevle Mezarlığı’nın yolunda yaklaşıyordu. Uğultular, gözyaşları akıyordu. Cansız bedenini ambulanstan çıkardılar. O şiir güzelliğiyle şalın altında uyuyordu. Ahmet Şamlu, Siyavuş Kesrai, Mehdi Ahavan Salis, Huşeng Ibtihaç (Saye), Saidi ve diğer birkaç kişi tabutunu omuzlarına aldılar. Yağmur ve gözyaşları yeniden başladı. Ama salavat feryatları bu ikisini bastırıyordu. Birkaç kişinin omuzlarında olan cenaze mezara taşındı sonra mezarın ucunda yere koydular.
Mezarcı işini bitirmişti, orada bulunan tuğla ve kireci mezarın içine
koydu. Furuğ henüz kaşmir şalının altında mezarı beklemekteydi. Elleri
şalın altında fark edilebiliyordu... mezarcıların sesleri yükseldi, sonra
da salavat sesleriyle cesedi mezara taşındı. Yağmur birkaç saniye kesildi şalı cesedin üstünden aldılar, ondan sonra gökyüzünden kefenden daha beyaz, tertemiz bembeyaz bir kar yağmaya başladı. Mezarda sessizce beyazlara bürünmüş olan Furuğ’u örtüyordu. Zemini ve onun mezarını kar beyazı bir renk örttü.
belki de gerçek
durmadan yağan kar yağışı altında defnedilen o iki genç eldi
inanalım
soğuk mevsimin başlangıcına inanalım
hayal bahçelerinin yıkıntılarına inanalım
bir kenara atılmış işsiz oraklara
ve tutsak tanelere
bak nasıl kar yağıyor
sayfa 45_46Kitabı okudu
Soğuk Mevsimin Başlangıcına İnanalım
O tüm varlığını karanlık bir ayet gibi görür, sonra da yok oluş ve beyhudelik düşüncesi, sonra da ölüm düşüncesi zihnini doldurur.
üşüyorum ve
yabani bir gelinciğin tüm bu kırmızı evhamından
birkaç damla kandan başka
yerde bir şey kalmayacağını biliyorum
biz binlerce yıllık ölüler gibi birbirimize kavuştuğumuzda
güneş çürümekte olan cesetlerimizi yargılayacak.
Sayfa 43Kitabı okudu
KUŞ ÖLÜMLÜDÜR
Canım sıkılıyor
Canım sıkılıyor
Terasa çıkıyorum ve parmaklarımı
Gecenin gerilmiş derisine çekiyorum
Bağlantı ışıkları sönmüştür
Bağlantı ışıkları sönmüştür
Kimse beni
Tanıştırmayacak güneşle
Kimse beni götürmeyecek serçelerin konukluğuna
Uçmayı hatırla
Kuş ölümlüdür
Sayfa 83Kitabı okudu
Bütün güçlerin sonu bağlanmaktır, bağlanmak
Güneşin parlak temeline
Ve dökülmek, ışığın bilincine
Doğaldır
Yel değirmenlerinin çürümeleri
Niçin durayım?
Sayfa 79Kitabı okudu
Ağaçların soyundanım ben
Şu bayatlamış havayı solumak usandırıyor beni
Ölen bir kuş uçmayı unutmamamı öğütledi bana
Sayfa 79Kitabı okudu
Namert, karanlıkta
Gizlemiştir, mertliğinin kayboluşunu
Ve hamam böceği... ah
Konuşunca hamam böceği
Niçin durayım?
Kurşun harflerin işbirliği boşunadır.
Kurşun harflerin işbirliği
Kurtarmayacaktır hakir düşünceyi.
Sayfa 79Kitabı okudu
Sadece Sestir Kalıcı Olan
Niçin durayım, niçin?
Arayış için maviliğe doğru gitmiştir kuşlar
Niçin durayım?
Hayatın kılcal damarlarının arasından geçiyor yol
Sayfa 77Kitabı okudu
Biri geliyor
Biri geliyor
Gönlüyle bizimle, nefesiyle bizimle, sesiyle bizimle olan biri
Sayfa 73Kitabı okudu
Ne kadar da tembeldir kış güneşi
Sayfa 73Kitabı okudu
Niçin öyle küçüğüm ben
Caddelerde kaybolacak kadar
Niçin o kadar küçük değil babam
Ve caddelerde kaybolmuyor
Sayfa 71Kitabı okudu
Kimseye benzemeyen
Biri geliyor
Biri geliyor
Başka biri
Daha iyi biri
Kimseye benzemeyen, babaya benzemeyen, dosta benzemeyen, Yahya'ya benzemeyen, anneye benzemeyen biri
Olması gereken kimseye benzeyen
Sayfa 67Kitabı okudu
İçim acıyor bahçeye (bahçenin sonu)
Ben,
Kendi kalbini kaybeden zamandan korkuyorum,
Ben,
Bu kadar elin boş tasavvurundan
Bu kadar suratın yabancı bir şekilde canlanmasından
korkuyorum.
Ben,
Geometri dersini delicesine seven
Bir öğrenci gibi yalnızım
Ve bahçenin, hastaneye kaldırılabileceğini düşünüyorum
Ben düşünüyorum...
Ben düşünüyorum...
Ben düşünüyorum...
Ve şişmiştir bahçenin kalbi, güneşin altında
Ve bahçenin zihni yavaş yavaş
Arınıyor yeşil hatıralardan.
Sayfa 65Kitabı okudu
İçim acıyor bahçeye(komşular)
Bütün gün
Parçalanma sesi geliyor kapının ardından
Ve patlama sesi
Bütün komşularımız, bahçelerinin toprağında çiçek yerine
Top ve makineli tüfek ekiyorlar
Bütün komşularımız, çini havuzlarının
Üstünü örtüyorlar
Ve çini havuzlar,
Kendileri istemese de
Gizli barut depolarıdır
Ve sokağımın çocukları, okul çantalarını
Küçük bombalarla
Doldururlar.
Afallamıştır evimizin bahçesi.
Sayfa 63Kitabı okudu
İçim acıyor bahçeye(kız kardeş)
Ve çiçekleri seven kız kardeşim,
Annem döverken onu,
Yüreğinin sade sözlerini,
Çiçeklerin şefkatli ve sessiz topluluğuna götürüyordu
Ve zaman zaman balıklar ailesini
Konuk ediyordu, güneşe ve tatlıya...
Şehrin öbür tarafındadır onun evi,
O, yapay evinin içinde
Yapay kırmızı balıklarla
Ve yapay eşinin aşkına sığınarak
Ve yapay elma ağaçlarının dallarının altında
Yapay şarkılar söylüyor
Ve doğal çocuklar yapıyor.
o,
Ne zaman gelse bizi görmeye,
Ve eteğinin köşesi bulaşsa bahçenin yoksulluğuna,
Kolonya banyosu yapıyor.
o,
Ne zaman gelse bizi görmeye,
Gebedir
Evin bahçesi yalnızdır
Evin bahçesi yalnızdır
sayfa 61-63Kitabı okudu