Akış
Ara
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Gönderi Oluştur
ruhumu saran sessizliğe seni nasıl bağışlatacağım kalbi olmayan bu bedenin üstünde tanınmaz olana dek devam edecek bu işkence
su yükseldikçe yükseliyorum. musluklar aktıkça akıyorum. pencereleri açmayı unutmuşum, tavana kadar yükseldim. kaykay yapan fosforlu kirpilerim yeni öldü. boğulamıyorum, zaten hep kandırıldım.
Reklam
depremde kurtanlacak ilk şeydi bakışların. sarılacaktık, bakkala gidecektik. ama ne yaptın? kanımı taşıyan bardağı devirdin...
ben kendi yankısıyla kendi tanrısını kaybetmiş bir meleğim. acılar bir beden fazla; geliyor kanatlanma. ve bir beden küçük geliyor kedere.. kedere mesafesiz adımlarla yürürken bağışlandım. suçlanarak bağışlandım. bağışlandım hiç sevmeyerek. çarşaflar boyu kimsesiz bir melek olarak kaldım.yaptığım yaşama karşı kasıtsız bir hakaretti. ne yazık ki evdeki çiçekleri sulamayı, yastık kılıflannı değiştirmeyi unuttum. bir de içimden söküp atamadığım öpüşü.
kendi gölgesiyle savaşan biri ışığı nerede bulmuşsa yolculuğunu geceyle ve o ışıkla kutsamalı. bunu yapıyorum işte;.... bir delinin rüya duvarını örüyorum
Reklam
dünyanın bir hücre olduğunu unutmak için inşaa ettiğimiz hücrede sessizlik perdeler kadar kirlidir oysa.
kimsenin anlayamayacağı dertlerle, gerçeklerle başımız dertteyken ve kendimizden daha yalan bir tanrı bulamıyorken; bekleyen., bekleyen., bekleyen sessizlik.
Reklam
Acılar bir beden fazla geliyor kanatlarıma Ve bir beden küçük geliyor kedere..
yaşamak isteyen bir yanım var biliyorum ama takılıp kalıyorum. taaaaa içimde bir başka hayat debeleniyor. o da arıyor kendi kalbinin tanrısını. bu sessizlik ayağa kalkıp düşüyor. taaaaa içimde ... ; oysa zarifçe vedalaşacaktım her parçamla.
onu bir çocuk gibi öpmüştüm. dışarısı soğuk, ölür diye içime sokmuştum. kaybettim ...
bacaklarım ağrıyor, tırnaklarım, saç diplerim. yalvarırım artık yapmayın. hiçbir yeri yakmadım, hiçbir yeri yakmadım.
1.500 öğeden 1 ile 15 arasındakiler gösteriliyor.