son cümleye kalbimi bıraktım. .
"İnsanın gerçekten mutsuz olmasına imkan var mı? Mutluluğun ne olduğunu bir kere tatmışsam, kederin, elemin ne önemi kalır? Bir ağacın önünden geçen insan, nasıl olur da mutluluğa kaptırmaz kendini? Bir insanla konuşurken onu sevmenin verdiği mutluluğu duymamak elde midir? Ah, ben söylemesini beceremiyorum! Yoksa adım başı rastladıklarımızın, yolunu şaşırmış insanların bile hayran olunacak ne güzellikleri var... Bir çocuğa, güneşin doğuşuna, yeşeren otlara, sizi sevenlere çevirin gözlerinizi..."
Sayfa 683 - Can Yayınları
