Sonsuzluğun Sonu: Kaderin Ağları Yırtılabilir mi?

Isaac Asimov’un “Son Soru” adlı öyküsünü okuyanlar orada kutsal kitapların yaratılış kısmına yapılan atfı hatırlayacaklardır. Öykünün sonunun bağlanış biçimi Tanrı kavramına, kendi kendisini doğuran bir “paradoks” olarak ilginç bir bakış açısı getirmektedir. Bu yazıda, yazarın bir başka eseri olan Sonsuzluğun Sonu romanının alt metninde de Tanrı ve din konusunun ele aldığını iddia edecek ve bu iddiamıza kanıtlar arayacağız. Öncelikle romanın konusundan bahsedelim. Sonsuzluğun Sonu kurgusal eserlerde çokça işlenmiş bir meseleyi işliyor: Zamanda yolculuk! Kitabın sayfalarını çevirdikçe kendimizi Andrew Harlan karakterinin peşinde yüzyıllar arasında seyahat ederken ve Sonsuzluk adlı oluşumun ne olduğunu çözmeye çalışırken buluyoruz. Sonsuzluk, insanlığın zamanda bir kısa devre ile yarattığı bir fenomen. Sonsuzluktakiler farklı zamanları ziyaret ediyorlar ve bu “yüzyıllar” arasında ticaret yapılmasını olanaklı kılıyorlar. Ama asıl işleri çok daha derin ve bir anlamda dehşet verici. Var olan gerçekliği analiz edip “gerçeklik değiştirmeleri” yaparak ona müdahale ediyorlar. Böylece insanlığa zarar verecek çapta savaşları önleyerek toplumların belirli bir halde kalmasını sağlıyorlar. Mümin Can İncelemenin tamamı: kayiprihtim.com/inceleme/sonsuz...

Sonsuzluğun SonuIsaac Asimov · Monokl · 20152,278 okunma