Hayır, sakın bir şey düşünme şimdi, hiçbir şey isteme, arzulama, böylece kal, düş görür gibi belirsize doğru bırak kendini, yabancı bir selle sürüklen, birbirinize dokunamadan ama yine de birbirinizi hissederek, birbirinizi arzulayarak ama ulaşamadan, yazgıya doğru salınarak ama sonra dönüp kendi kaderine boyun eğerek. Böylece kal yalnızca, bu bitmeyen alacakaranlıkta, saatlerce, sonsuza kadar, düşlerle sarıp sarmalanarak.
Sayfa 41
Tek hissettiği, altlarında takırdayan tekerleklerin onun tuhaf bir sersemlikten dolayı tam olarak anlamadığı bir şeye, belli bir ana doğru yol aldığıydı.
Sayfa 41
Adam kadına baktı: Nasıl dürüst bir kadındı, aklının karıştığı anlarda bile nasıl duru, nasıl gerçekti, yüreksiz davranmıyor, kaçamak sözlere sığınmıyordu, hep aynıydı, sevdiği kadındı, kendine her daim muhteşem bir biçimde hakimdi, hem çekingen hem açıktı.
Sayfa 39
"İnsanın saçları kırlaşınca ne isteyecek ne de verecek
bir şeyi kalıyor."
Sayfa 38
"Zaman bizim içimizde," dedi adam kararlı bir sesle, "irademizde. Ben dudaklarımı ısırıp dokuz yıl bekledim. Ama hiçbir şeyi unutmadim. Soruyorum sana, hatırlıyor musun hala?"
Sayfa 38
"Her şey eskisi gibi, sadece biz değiliz, biz değiliz!"
Sayfa 37
Bu odaya yıllar öncesinden bütün ağırlığıyla çökmüş olan sessizlik, bu iki insanın varlığından irkilip kabardıkça kabarıyor, ciğerlerinin ve ezilen yüreklerinin üzerine hava basıncı gibi oturuyordu. Bir şey söylenmeliydi şimdi, boğmaması için bir şey bu sessizliği sarsıp atmalıydı - ikisi de bunu hissediyordu.
Sayfa 37
"İnsan yaşlandıkça kendi gençliğini arıyor ve küçük anılar budalaca mutluluklar yaşatıyor."
Sayfa 35
Sinirlerinin içinde çıtır çıtır yanan bir şey vardı, aralarındaki konuşma sürekli görünmez bir nesneye takılıp sendeliyordu, bu nesne onlarla birlikte odadan odaya, sözcükten sözcüğe dolaşıyor ve şimdi şiddetini müthiş biçimde artırarak onları soluksuz bırakıyordu.
Sayfa 35