"Sana buraya bazı şeyler koyuyorum. Yol boyunca aklında olsun. lazım olursa açar okursun. Olmazsa da olsun, bir zararı yok, burada dursun."
Birhan Keskin, fakir kene
"Sabahları kitap mürekkebinin kokusunu içime çekmeyi severim."
Eğer yeni bir hayata başlamak istiyorsanız seksen kilometreden daha öteye taşınmanız gerekir. Seksen kilometre eski hayatınızı unutup, eski halinizi bilen insanlarla karşılaşmaktan kaçınabileceğiniz bir mesafe değildir.
Sayfa 25 - KoridorKitabı okudu
Onun burada yanımda olması için her şeyi verirdim. Sadece bir saat için. Tüm hayatımı verirdim.
Sayfa 48 - KoridorKitabı okudu
Keşke yanlış insanlara kendinizi bir kere bile kanıtladığınızda bir daha asla özgür olunamayacağı kuralını bilebilseydim.
"...hiçbir şeyim olmadığını hissedişim kötüydü. Ama bu kez durum bundan farklıydı. Bu kez hiçbir şeyim olmadığını ve hiçbir zaman da olmayacağını hissetmiştim. Hiçbir zaman. Bunu bugün apaçık görmüştüm. Bir kez daha görmeye tahammül edemezdim."
Sayfa 186Kitabı okudu
"Gereksiz konuşmak genel bir prensiptir değil mi?"
"Eğer insan bir duyusunu yitirirse diğer duyusu güçlenir. Bunu daha önce duymadın mı?"
"Konuşmak duyu değildir seni salak."
" Evet öyledir. Görmek, dokunmak,konuşmak... Diğerleri neydi? Koklamak evet. Beş oldu mu?"
Sayfa 357Kitabı okudu
Sevgili Anne;
Bu gün biriyle tanıştım, hiç dinlemedim onu hep ben konuştum. Konuşacak o kadar çok şeyim varmış ki bir an kendi kendime şaşırdım. "Ömür' sen ne yapıyorsun" dedim. "Her şey, her yerde anlatılmaz biraz sus" dedim. Sustum, sustum, sustum.
Sonra o konuşmaya başladı. "iki saatir hiç konuşmadın, biraz ben senin başını ağrıtayım" dediğinde anladım. iki saatir konuşmadığımı.. Hiç kitap okuyor musun ? diyerek kitaplardan başladı, ben de başladım Travma'yı anlatmaya.. Yazarın incelikle sergilediği empati gücünü, sürükledikçe sürüklemesini falan filan işte. Anne kızarsın şimdi kitabı anlatım diye; Sakın kızma, içindekilerden bir kelime dâhi bahsetmedim. küçük yaşta öğretmiştin; kitapların ve insanların özeti olmaz diye; unutmadım. Sonra da ben sordum nezaketen.. "Ya sen" diyerek. Başladı bana Alex'i anlatmaya hani şu futbolcu olan değil. Bir insanın çaresiz kalışını, bir insanin intikam duyusunu.. oda benim gibi kitabin içinden bir kelime dâhi etmiyor. meraktan içim içimi kemiriyor ama bu kitapta ne var, ne yok diye de soramıyorum...
ve bir anda tüm cesaretimi toplayıp "senin anlattığın kitabı benim merak ettiğim gibi sen de benim anlatığım kitabı merak ettin mi" dedim.. bir an havada sessizlik oluştu. "bazen konuşmanın dili yoktur. bazen düşünmenin dili yoktur. bazen susmanın dili yoktur. bazen hissetmenin dili yoktur" deyi verdi.. devamını zihniniz de canlandırır mısınız...
Yazıda adı geçen kitaplar: Alex / Pierre Lemaitre , Travma/Steve Hamilton
Eğer yasanın yanlış tarafındaysanız üç-dört kişi bir araya gelip size ne yapılacağına karar verirler.
Sayfa 397 - KoridorKitabı okudu
Hiç kimse güvende değil. Hiçbir zaman. Hiçbir yerde.
Sayfa 197 - KORİDOR YAYINCILIKKitabı okudu
"Yaşamın en büyük mücadelesi. Bir kadının kalbini kazanma çabasıdır."
Sayfa 304
Kağıt kalem çıkarıp çizmeye başladım. Tüm günümü en ince ayrıntısına dek çizdim. Başımdan geçen her şeyi. Bu akıl sağlığımı korumak, içimde küçücük de olsa bir umudun devam etmesini sağlamam için neredeyse her gün yaptığım bir şeydi.
Sayfa 48