Halide Elip Adıvar :
“…Bir hafta önce Eskişehir’deydim.
Gördüklerimden birini size de anlatmak istiyorum.
Uçakların gövdesi ve kanatları,özel bir keten kumaşla kaplanırmış.
Bulunamadığı için bizimkiler,kaput beziyle kaplıyorlar.Özel yapıştırıcısı olmadığı için ,kaput bezini uçakların gövdelerine ,kanatlarına nal mıhı ya da zamkla tutturuyorlar.Bezin gerginliği ve kayganlığı emayit denilen özel bir sıvı ile sağlanırmış.Getirtemedikleri için beze,kaynatılmış patates kabuğu ve paça suyuna tutkal,kola karıştırılarak yaptıkları bir pelteyi sürüyorlar.Sonra da gözlerini bile kırpmadan bu uçaklara binip uçuyorlar!
Kardeşlerim !
Sizleri,milletinin şerefini ve namusunu canından aziz bilen bu genç ve yoksul orduya yardıma çağırıyorum!”
Sayfa 50Kitabı okuyor
Yanan Ormanlarda Elli Gün
Yaşayacaksın,Nefes almak gibi,su içmek gibi,gülmek,konuşmak,görmek gibi bir şey olacak.Böylesine hayatına
karışacak sanat. Sanatçının hayatına karıştığı gibi, halkın hayatına da karışacak.Bizimkiler iyi yapmışlar..Sanatı yaşayışlarına karıştırmışlar.Halkınsa sanat zaten yaşayışından çıkmış.Şu çoraba nakışların en güzeli vurulmuş,giymek içindir.O kadar güzelliği hayattadır.Şu
kilim sedire serilmek içindir.Nakışlı sofralar vardır.Üstünde yemek yerler.
Anadolu’da.Camiler çinilerle bezenmiştir.Selçuktan bu yana durur.
Çini tabaklar,küçük küçük çini eşyalar doldurmuştur ortalığı bir zaman.
Sayfa 99 - YkyKitabı okuyor
BU GÜN 23 NİSANMI?
Bu gün 23 Nisan!
Neşe dolamıyor maalesef insan!
"Küçük hanımlar, küçük beyler... Sizler hepiniz, geleceğin bir gülü, yıldızı, bir bahtın aydınlığısınız. Memleketi asıl aydınlığa boğacak olan sizsiniz. Kendinizin ne kadar önemli, kıymetli olduğunuzu düşünerek ona göre çalışınız."
23 Nisan, Türkiye milli tarihinin başlangıcı ve yeni bir
Çok öfkeli insanlarız. Eskiden bizimkiler daha da öfkeli insanlarmış ya... Neden bu kadar öfkeliyiz, neden bu kadar gözü dönmüş kişileriz, soğukkanlılıkla bir işe sarılıp onu niçin sonuna kadar vardıramıyoruz? Bir arkadaşım var, çok zamandır öfke üstüne konuşuyoruz onunla. Günlerdir, şu öfke duygusunun altından girdik, üstünden çıktık. Diyor ki, öfke bir kendine güvensizliktir. Öfke çaresizliğin arkasından gelir. Daha da ağır konuşuyor, öfke dünyayı tanımamaktan, bilgisizlikten gelir. Ben burada öfkeyi savunacak, kutsallaştıracak değilim... Bazı yerlerde arkadaşımın düşüncesine katılıyorsam da, bazı yerlerde onunla birlik olamıyorum. Öfke büyük bir inancın sonucu da olabilir gibime geliyor. Öfke, kör bir duvarla karşılaşan, aydınlığı görmüş insanın öfkesi de olabilir.
Aracısız Allah'ın kitabını okumayan dinlemeyen var yahu!
Bizimkiler yorumcunun hayranıdır yani, asla hiçbiri pınarlara yaklaşamaz. Varıp da eğilip de kendi içtiği bir yudum su yoktur. Boğazından geçen başkasının çiğneyip özünü usaresini alıp bunun ağzına gıda diye tıktığı lapadır. Bu zıkkım için de yavru
kuş gibi dünyanın yaygarasını koparır. Yani bizim millet aracısız iş göremez, aracısız hiçbir şey yapamaz, evlenemez bile...
YALNIZLIĞIN YARATTIĞI İNSAN
Pardösüsünün kürklü yakasını kaldırınca üşüdü mü diye baktım. Aslında soluk esmer yüzü balmumu gibi sararmıştı.
– Üşüdün, dedim.
Kaşını kaldırdı. Yanağındaki çıban yerinde kan yoktu. Durdum. Yüzünü avuçlarıma alıp ovaladım.
– Neden böyle oldun, dedim.
Güldü. Karanlığa doğru tükürdü. Başını iki tarafa şiddetle
Kan mı kir mi?
Kardeşlik.. Sadece kanla gerçekleşen bir bağ mıydı yoksa başka şekilde de gerçekleşebilir mi? Bilmiyorum ama bildiğim tek şey var. İnsan empatiyi kardeşiyle kurar. Onun acısı senin acın, onun mutluluğu senin mutluluğundur. Belki de Allah(cc) bizleri bu yüzden kardeş ilan etti. Kendin için istediğini kardeşin içinde isteme şartıyla imanımızın
Daha önce de kitaplarını keyifle okuduğum hatta karakterlerini günlerce unutamadığım sevgili 
lavi in yepyeni kitabıyla geldim bugün.Yayın hayatına rengarenk giren @lollayayinlari nin da ilk kitaplarindan biri #birsubitkisininhatıraları .
Hikayede ilk Nilufer'in nişanı karşılıyor bizi.Ama bunda bir şeyler eksik gibi, kızımız bu
Evet, şu an aynı odada kardeşim ders videosu izliyor ben de nefret ettiğim ingilizce sınavına hazırlanıyorum. İngilizcem berbattır ve daima düşük alırım. Tek kelime anlamam. En son kitabı parçalamıştım ama hâlâ iş görüyor. Kardeşimle tartışmıştık, o yüzden videonun sesiyle birlikte tahammül seviyem daha da çok sınanıyor. Yan odada diğer kardeşim sesli bir şekilde ders çalışıyor. Televizyonda aptal bir program veya dizi açıktır eminim ki. Televizyon açık ama genelde pek oralı olmuyor bizimkiler, telefonlardan başka türlü sesler yükseliyor. Başım giderek daha da ağırlaşıyor ve ağrıyor. Çıldıracağım. Önümdeki kitabı yırtıp parçalara ayırmamak için zor tutuyorum kendimi. Çalışmasam mı? Aldığım ilk düşük ingilizce notu olmaz. Bir insan neye çalışacağını ve nasıl çalıcağını bilmeden nasıl bir şey öğrenebilir ki! Her şeyi geçtim, sevmeden nasıl olur?
Harp meydanını görmeliydin, Rus ölülerinden toprak gözükmüyordu. Kazan nehri cesetler ile doldu. Bizimkiler köprü yapmaya lüzum görmeden bu cesetlerin üzerinden öbür sahile geçtiler. Nehirde günlerce su yerine kan aktı.
Dağ yolundan gelen bir uğultu duydu.Uğultu büyüyerek yaklaşıyor, yer titriyordu.
Neydi ki bu?
Birden dağın içinden kalpaklı süvariler çıkıverdi.
Kadın çığlığı bastı:
"Bizimkiler! Kemal'in askerleri!"
Köyün muhtarı şükür secdesine kapandı.
Rezil işgal sona ermişti.
Sayfa 614 - BilgiKitabı okudu
Filistin asrın Endülüs'üdür. Tarihe yalnız bırakılan bir medeniyet olarak geçecek.
Halk olarak Gazze konusunda yöneticilerimizden şikayetçiyiz. Ne gariptir ki yöneticilerimiz de Gazze konusunda bizden şikayetçi. Siyasetçi seçmenden şikayetçi. Sanatçı siyasetçiden şikayetçi. Bizimkiler öbür devletlerden şikayetçi, öbür devletler bizim