Ağlarken yüreğime bıçak ucu gibi sinsice ve derince saplanan sızıyı duyumsadıkça güçlü olmanın ilk şartının "insanın kendine acımaması" olduğunu öğrendim. Kendine acıyan isan gücünü küçümsüyor, içten içe bütün kalelerini teslim ediyordu.Bir daha asla kendime acımamaya, gücümü yitirmemeye, kalelerimi teslim etmemeye, o gece gökyüzüne bakarak ve Tanrıya sığınarak söz verdim.