Ama şimdi, aradan yıllar geçtikten sonra o gün ona olanları anlatabilecek gücü bulsa, doğru kelimeleri bulabilse söyleyebileceği tek bir şey vardı. Bunun ne olduğunu biliyordu artık. Ve hayatı pahasına yemin edebilirdi ki bu doğruydu. O gün Tom’la olan şeyler yalnızca sevgidendi. Ne yaptıysa sevdiği için yapmıştı.
Son.
Sayfa 484
Huzursuzdum, canım sıkkındı, yitip gitmiş gibiydim, güvensizlik duyuyordum.
Nerede olursa olsun onunla göz göze geliyor, bazen de kendine bakarken yakalıyordu onu. Aralarında bir anlaşma vardı sanki: Önce sen bak, sonra ben.
Yaşantımın değişmesini istiyorum.
Sanırım her şey gözüne bomboş görünmeye başlamıştı. Sessiz, boş bir yaşam.
Kendimden kaçmak istiyordum; karşı konulmaz, dayanılmaz duygulara boğulmak. Bir şey olsun istiyordum, bir olay başıma gelsin, beni alıp götürsün ve yaşantımı değiştirsin.
Burası çok küçük bir dünyaydı, çok dar görüşlü, kaldırmayacağım kadar benimle ilgili yargılarla ve söylentilerle dolu bir dünya.
Kendimi bomboş ve bir başına hissediyordum.
Her şey nasıl da değişiyor? Sevdiğin bir şeyden pekâlâ nefret edebiliyorsun.
Yaşamımın tükendiğini hissediyordum. Yıpranmıştım.
Seni bekliyorum, hep aklımdasın.
''Miller kalemini ustaca kullanıyor''
