Bir peri kızıdır ki görünmez göze,
Onunla yaşarım daim öz öze...
Ben sükut edince o başlar söze:
Ruhumun onunla izdivacı var.
Ben aşık bir kalbim cananım odur:
Elinde gönlümün öz ilacı var...
Demeyin mevcut değil, hayaldir,
Vücut metin değil, bence mealdir.
"Bu sükut ve mesafe, artık onlara birbirlerini yalnızlıktan kurtaramadıklarını hissettirmekten başka hiçbir şeye yaramıyordu."
dildeki tat alma duyusu..
Meselâ dildeki kuvve-i zâikayı Fâtır-ı Hakîmine satmazsan, belki nefis hesabına, mide namına çalıştırsan, o vakit midenin tavlasına ve fabrikasına bir kapıcı derekesine iner, sukut eder.
Eğer Rezzâk-ı Kerîme satsan, o zaman dildeki kuvve-i zâika, rahmet-i İlâhiye hazinelerinin bir nâzır-ı mâhiri ve kudret-i Samedâniye matbahlarının bir müfettiş-i şâkiri rütbesine çıkar.
Çocuklara bazen şöyle diyorum:
Hayâlperest olmayın. Hep sükut-ı hayâle uğrarsınız. Ayağınız yer tutmaz. Gerçeklerden kaçar kaçar hayallerinize sığınır, hayâl kurduğunuz sürece de doyar, tatmin olur, ama başarmanız gereken küçücük işleri bile altedemezsiniz.
Ve işte aldığımız emir; ve sözün altın olduğu yer:
“Ya hayrı söyle ya da sükut et!”
Sayfa 38 - Büyük Doğu Yayınları
