Nalia ile Diyaloglar IV
-
serin ve yağmurlu bir gündü,
onu son görüşümün üstünden günler geçmişti...
telefonun titreşimiyle irkildiğimde
arayanın o olduğuna emindim.
Nalia:
Beni sevmeyeceğini kabullendim ama içimdeki o umut eden tarafımı hiç susturamıyorum...
Sayamadım onsuz geçen günleri. Engel olamadım özlemime. Ne ondan vazgeçebildim, ne de ona gidebildim. Anlamsız bir boşluktayım. Sadece bir boşluk hissi var her tarafımda. Ve ben boğuluyorum. Kafamın içindeki sesleri susturamıyorum. Ne yapsam da susmuyorlar. Gözyaşlarıma da engel olamıyorum, onları kontrol edemiyorum artık. Her şey o kadar boş ve anlamsız geliyor ki bana. Çoğu zamanımı boş bakışlarla geçiriyorum etrafta. İçimden bir şey yapmak ve birileriyle konuşmak gelmiyor. Yoruluyorum. kalbimdeki acının bana isteksizlik olarak doğmasına da engel olamıyorum. İçimdeki her şey onunla birlikte bana ihanet edip terk ettiler beni. Aylardır belki de yıllar olacak karanlığın içindeyim. Tek bir ışık bile yok, tek bir insan bile yok çevremde yolumu aydınlatacak.
BİR MUM ALEVİ GİBİ
Bir mum alevi gibi ömrüm
Her gün biraz daha eriyorum
Her gün biraz daha savruluyorum
Gözlerim hüzünlü bir şarkı gibi
Kimsenin dinlemeye yeltenmediği
Kendimi kaybediyorum bulamıyorum
Her vakit bir başa dönüş yaşamaktan
Yorgun düşmüş, umutsuzum
Aklımın inkarı,
Kalbimin yalansızlığını yenemiyor.
Beklemek korkutuyor artık beni
Nereye kadar
beni sevmeyeceğini kabullendim ama içimdeki o umut eden tarafımı susturamıyorum..
-iyi geceler