yazımyanlışı
@synn
Ve hep olmayacak şeyler kurarım.
Gülünç, acemi, çocuksu...
790 okur puanı
Nisan 2018 tarihinde katıldı
Okuma Hedefleri
Okur Takip Önerileri
“Avrupa’da aile kavramı yok, bağlar kopuk” diye çok söylenir, övünürüz ya Türkler olarak. Övündüğümüz aile bağlarımız çoğunlukla bu kitaptaki gibi bağlar. Aile büyüklerinin korkusu, mahalle baskısı, sevgisizlik, kendinden uzaklaşma… Zorunluluk duyduğu için bir arada çoğu aile bireyleri, kitaptakiler gibi. Onların da hangi birine dokunsan bin “ah” işitiyorsun. Herkes dertlerini taşıyor ceplerinde.
Şermin Yaşar ‘ın okuduğum ilk “yetişkin” kitabı bu kitap. Çocuk kitaplarını daha başarılı buldum. Bu kitap da güzel, sürükleyici ancak Anadolu’da rastlanabilecek bir hikayeyi çok derine inmeden, irdelemeden anlatmış bana kalırsa. Kitabı ithaf ettiği Ethem karakterine bile çok az değinilmiş. Sanki karakterlerin her biriyle röportaj yapıyormuşuz gibi, her birinin ailelerine bakışını, kendi acılarını, yaralarını okuyoruz. Nasreddin Hoca gibi “sen de haklısın” diyip duruyoruz her karakterde. Sanırım yazar da bunu amaçlamış. “Bir oturup dinleseniz, kimlerin ne dertleri var bir bilseniz” diye yola çıkmış gibi. Ama ben Ethem’i daha çok okumayı tercih ederdim, herkesi ayrı ayrı okumak yerine.
Kemal Sunal’ın baş rolünde oynadığı Koltuk Belası filminin bu kitaptan uyarlandığını öğrenince, filmi de çok beğendiğim için, alıp okumak istedim. Ama ben yanlış anlamışım. Kitap filmin esinlenildiği Koltuk da dahil olmak üzere birkaç farklı hikayeden oluşuyor. Her biri farklı toplumsal konularda iyi gözlemlenmiş eleştiriler içeriyor. Ağlanacak halimize güldürüyor. Keyifle, severek okudum kitabı. Ancak kitabın sonunda, (büyük ihtimalle) 
Peyami Safa ‘ya ait bir yazı var ki… Neden kitaba eklendiğini anlayamadım. Siyasi sebeplerle 
Aziz Nesin ‘i yerden yere vuruyor. Taraflı bakışıyla sert bir dille eleştirdikçe eleştiriyor, hedef gösteriyor. Zannımca bugün yaşasalar, rahatlıkla terörist ilan edermiş Safa Nesin’i. Moda ya… Bu yazıyı hiç okumamış olmayı yeğlerdim.
Şöyle kabaca bir yorumla “insana mikrop da lazım” mesajı çıkarabiliriz sanırım kitaptan :) her şeyden izole şekilde yaşayan zenginlerin yaşadığı tertemiz bir site ve çöplerin arasında “yaşayan” geri dönüşüm işçileri arasında geçiyor kitap. Zenginlerin mikrop görmemiş çocuklarının bağışıklık sistemleri çökünce doktorları nasılsa sahip çıkanları olmaz diye yoksul çocukların kanlarını çalıyor ve olaylar bu çerçevede ilerliyor.
5. sınıf için önermiş bir öğretmen arkadaş ama ben uygun olup olmadığından pek emin olamadım. Sistem eleştirisi olabilir çocuk kitaplarında ama bu derece gerçekçi olmasını istemezdim. Birbirinden nefret eden iki kutbun çocuk kitabında anlatılmasını tercih etmezdim diyebilirim ya da. İlla ki emek, para, yoksul-zengin gibi kavramlar anlatılacaksa 
Para Ağacı kitabını öneririm. Yetişkinler içinse “aşağıdakiler-yukarıdakiler” ayrımının yapıldığı televizyon dizileri tadında bir kitaptı. İkinci kitabın nasıl olacağını merak ediyorum doğrusu.
