Sabitlenmiş gönderi
bitmemiş bir ömrün yalanısın
sen:
104 syf.
·
Puan vermedi
Okur Takip Önerileri
O sıralar kendimi şöyle avutuyordum: Yakın zamanda derin bir aşk acısı, kötü bir ayrılık yaşamıştım ve hayatı boyunca herkesin başına böyle şeyler gelirdi. İnsanın en sıradan ve doğal sancılarına felâket gözüyle bakmak yersizdi. Dilim böyle söylese de gerçekler bu kadar basit değildi, dile döktüğümden beter katbekat beter vaziyetteydim. Her şeyi içime atıyordum, başkalarının ne gördüğünden habersizdim.
İçinde bulunduğum çıkmazı başkalarından gizleyebilmek aptalcaydı, değil Kenan, benimle biraz vakit geçiren herhangi biri batağa saplandığımı kolayca fark edebilirdi. Kimselere hissettirmediğimi sanarken gülünç duruma düşmüştüm. Bazen insanın kalbi kırılırken korkunç bir gürültü çıkıyor ve en uzaktakiler bile o gürültüyü duyabiliyor.
Gözlerinin önünde mahvolan hayatlarını boş bakışlarla izlemekle yetinmek zorunda kalanlar beni gayet iyi anlayacaklar. Hatıraların tümü acı verir; bazıları yaşandığı için, bazıları bir daha asla yaşanamayacağı için.
Hayatımı mahvettim. Üstelik bunu yaparken aklım başımdaydı. Hayatımı bile bile mahvetmemin tek bir sebebi vardı: Âşıktım ve dünyanın geri kalanının gözümde zerrece değeri yoktu. Bütün düşüşleri güzelleştiren kutsal aşk, beni de uğruna her şeyi göze alabilecek bir cesaret ve arzuyla dolduruyor, dibe doğru sürükleyip nefesimi kesiyordu.
