Yalnız kaçırılan fırsatlar asla akıldan çıkmıyor ve her hatırlayışta insanın içini sızlatıyor. Bunun sebebi herhalde,"Bu böyle olmayabilirdi!"düşüncesi, yoksa insan mukadder telakki ettiği şeyleri kabule her zaman hazır.
Müphem bir his bana, kim olursa olsun bir insanı tamamen gördükten ve gördüklerini kendinden saklamadıktan sonra, onu hiçbir zaman büsbütün yaklaşılamayacağını fısıldıyordu.
Kaç kere denediğiniz değil, nasıl bitireceğiniz önemlidir.Sınırları olmayan bi yaşam için ne kola ihtiyacınız var, ne de bacağa.İhtiyacınız olan tek şey, sınırları olmayan bir akıl.