Tahran
@tahrandeniz
Bir tel kopar, ahenk ebediyen kesilir.
58 okur puanı
Temmuz 2020 tarihinde katıldı
Okuma Hedefleri
İletişim araçlarının böylesine geliştiği bir ortamda insanlar iletişimsizlik krizi yaşıyor.
Hayatları boyunca hayatına giren insanların çoğuna bir şekilde kötülük ettikleri için artık kendilerini bile sevemez hâle gelenler, iyilik ve tevazu şarkıları eşliğinde, cumbuldata cumbuldata, başkalarının sevgisinde vicdanlarını çitiledi.
Bazen insanlara sevgi gösterdiğimizi düşünsek bile sevgimizde samimi olmadıkça bu sadece bir “gösteri”den mi ibaret kalıyor acaba? Seviyor-muş gibi, dinliyor-muş gibi, ilgileniyor-muş gibi… yapmak. Karşımızdaki bunu anlamıyor mu ya da hissetmiyor mu sanki? Belki de en acısı –muş gibi’lerle geçen bir hayat içerisinde bize verilen gerçek sevgiyi, gösterilen gerçek ilgiyi fark etmemek. Olabilir mi?
Okur Takip Önerileri
Bir yerden başlamak gerekiyor; ama nereden başlamak gerektiğini kestiremiyorum.
Bir kitap okudu
202 syf.
·
Puan vermedi
Keyfine bak; çok aylar doğmuş batmış sensiz;
Sensiz daha çok ayların ondördü gelir.
Bir şeyi terk eden, ama hâlâ gönlünü o şeyden alamayan ve bazen ikide bir başını çevirip arkasına bakan birine benziyorum.
Nasıl oluyor da, insanı mutlu eden bir şey aynı zamanda onun felaketinin de kaynağı oluyor?
"Yeryüzü sınırsız alanlara uzanıp giderken, bu insanın kendini esir ettiği duvarlar arasında debelenip durması akıl alacak bir şey değil."
İnsanlar genelde neyi görmek istiyorlarsa onu görür,
neyi duymak istiyorlarsa onu duyar
Bir kadın kendini aynalarda aramaya başladıysa gün boyu, bir tahta bavuldur yüreği şimdi...
Nurullah Genç
.. dünyanın kuralını bilmiyoruz, çünkü onun içinde yaşıyoruz; onu yaratılmış olarak bulduk.
