"Sevmeye değmeyecek insanlar seviliyor işte, yoksa değer vermek istediği için mi seviyor insan?"
"İnsanın mutlu olmayı denediği için mutsuz olabileceğini kendime itiraf edecek cesareti bulamadığımdan ötürü, mutsuz olmak istemiyorum..."
"Bir varmış bir yokmuş, başka ne yapacaklarını bilemedikleri için dünyanın üzerine dökülen kar tanecikleri varmış."
"İnsan her söyleyeceğini inceden inceye sınasaydı ne çok şey kaybolup giderdi."
"Sen çoktan yok olup gittiğinde, bir toz zerresi kadar bile kalmadığında yine sana ait olacağım; çünkü bir armağan daima verildiği kişiden daha uzun yaşar, sahibini yitirmenin yasını tutabilsin diye. "
"En sona biz kaldık, bu da bize yakışır."
"Bir ressamın gözü ne kadar hızlıysa eli de o kadar yavaş, o kadar hantal."
"İfade takınmak gülünç bir şeydir ve en güzel hayalleri bile bozmaya yeter!"
"Gitmişsen gitmişsindir. Hepsi bu. Senin için ağlanacağına inanıyor musun? Söz konusu bile olmaz."
Bir şey olduysan eğer, dünyaya bir şey ifade ediyorsan, dünya ve insanlar sana bambaşka bir biçimde gösterirler kendilerini.
Sayfa 21Kitabı okudu
Tek bir düşünce bir hayatın yerini alabilir mi, insan tüm bir hayatı bir fikir uğruna gözden çıkarabilir mi? Bu fikir ve bu adanmışlık, insana günün birinde hiçbir şey ifade etmez olursa, insan her şeyin yerini almasını beklediği düşünceyi, böyle bir takası ruhunda haklı çıkarmaya yetecek ölçüde içten bir tutkuyla düşünemez olursa, vay haline!
Sayfa 153 - undefinedKitabı okudu
"..şu modern hayat kokoca bir kışla! ama tam da bu tekdüzelik ne kadar güzel ve düşündürücü yine de. insan yaklaşan, önüne çıkmasını beklediği şeylerin özlemini çekiyor durmadan.o denli yoksun, o denli zavallı bir yaratık; tüm o eğitimi, düzeni, dakikliği içinde o kadar kayıp görüyor kendini.dört basamak merdiveni çıkıyorum ve içeri giriyorum, iyi günler diliyor ve işe başlıyorum. hey yüce tanrım, üstsinden gelmem gereken şey ne kadar az, benden ne kadar az bilgi bekleniyor. benim bunlardan daha fazlasını başarabileceğimi nasıl da farkında değil gibi görünüyorlar"
"geçmiş kütürlerle sarhoş olmanın ne faydası var? kendimle dürüstçe hesaplaşmak varken, bunu yaparak ruhumu zenginleştirmiş mi olacağım? hayır, ruhumu kepaze etmiş ve ödlekleştirmiş olurum yalnızca. eski, batmış bir kültür istediği kadar mükemmel olsun, isterse gücü ve ihtişamıyla bizimkini aşsın, bu yüzden bir köstebek gibi içine sızıp sağını solunu koklayacak değilim. .. ayrıca yitirilmiş ve geçmiş olan şey her zaman o kadar da değerli değildir; çünkü dört bir yanımda, çoğu zaman güzellikten uzak ve kötü diye karalanan günümüzde hayran kaldığım bir sürü resim, iki gözümü de tıka basa dolduracak kadar çok güzellik görüyorum ben."
"kendine ait bir ev sahibi olmak taşrada derin nedenleri olan bir özlem ve ucu tanrı'ya kadar varıyor. çünkü burada, bu açık, engin göğün altında geniş bir eve sahip olmak sonsuz bir haz. şehirde böyle değil bu. orada sonradan görmenin teki soyu çok eskilere dayanan bir kontun yanıbaşında yaşayabiliyor; dahası para, evleri ve kutsal kadim binaları yıkabiliyor isterse.şehirde ev sahibi olmayı kim ister ki? orada bir gurur ve sevinç vesilesi değil bir iş bu."