Ve işte bunalıyoruz!!! Günün en ince çizgisi, bu... Rahatsızız; mahduda sığamıyor, hudutsuzu dolduramıyoruz. Her sakatlık ve çarpıklık yalnız bu yüzden...
Bu hal, her vasfı ihmal edilen ruhun, göze görünmez bir plânda, kâinat kadar büyük şahsiyetini ihtar edişinden doğmakta...
Dünyanın ve her şeyin mutlak sahibini, has aynası olan gönüllerde, mutlak sahiplik tecellisine dâvet etmeyi bilecek miyiz, bilmeyecek miyiz? Bilmeyeceksek bilelim ki bir saniye ilerimizde, artık bir daha zerrelerimiz yanyana gelmemecesine müthiş, patlama ânı var!..
Allahım! Seni istiyoruz!..
Çocuğum, çocuğum! Yüreği ateş ve acı dolu çocuğum! Ne olacaksak, ya bir ân içinde olmaya, yahut olmaktan vazgeçmeğe mecbur bulunduğumuz bir hengâmenin eşiğindeyiz. Ve elbette ki, bir şey olacağız. Mutlaka aramızdan biri kacak ve bu yatakhanede, içinden alev fışkıran borusuyle "kalk!!!" borusunu çalacak...
Beklediğimiz budur!
Halbuki bana sorarsanız, sevgi kadar basit ve girift, alelâde ve harikulâde, hiç ve her şey, hesabını vermediğimiz ve vermeye mecbur olduğumuz nesne yok bu dünyada...
Sayfa 208Kitabı okudu
Sadece bilmelisiniz ki, bu âlemde, şiirden kolay ve ondan zor hiçbir nesne yoktur.
Sayfa 194Kitabı okudu
Lisanın bütün kelimelerini bir çuvala doldurup, kuşa niyet çektirircesine, ele ne gelirse altalta dizmeye şiir denebilir mi?
Sayfa 177Kitabı okudu
Hiç... Bir hiç içindeyiz! Zira büyük bir imân buhranı ve ruhî cehd zaafı yaşıyoruz! Ruhumuza imân ve eser cehdini getirecek yepyeni bir soluğa muhtacız!
Sayfa 180Kitabı okudu