Üstümden geçen bulutların çocukluğumun bulutlarının benzeri olduğuna,uzaktaki kentin gökyüzünün üstümdeki mavi gökkubbeden değişik olmadığına,havanın,rüzgârın esintisinin,kuş seslerinin aynı olduğuna inandırmaya çalışıyordum kendimi,boş yere.
Bir çocuğun ağlaması dünyayı zehirlemeye yeter, diye okumuştum bir yerlerde. Yüce Tanrı bazı şeylerin olmamasını ister ama engelleyemez bunları, çünkü kendisi kararlaştırmıştır. Ama bizim üstümüze de bir gölge düşer.
Sayfa 175Kitabı okuyor
Tutsak olmuşlardı. Geceleri bile rahat soluk alınamıyordu. İstemeyenler için, Tanrı’nın varlığı dayanılmaz bir yüktü.
Sayfa 134Kitabı okuyor
Belki aptallık bütün bunlar, yaşamdan bunca beklentin olmadığı için, benden daha iyisin.
Sayfa 101Kitabı okuyor
Tanrıyı görmüş olsun olmasın, hiç şüphe yok garip bir köpekti Galeone.
Neredeyse bir insan ağırbaşlılığı ile evden eve gidiyor, avlulara, dükkânlara, mutfaklara dalıyor, dakikalarca orada durup insanlara bakıyordu. Sonra da sessizce çekilip gidiyordu.
Bu kara sevdalı bir çift iri gözün gerisinde neler gizliydi acaba?
40 yaş üstü kapatılsın:))
Kırk yaşından sonra ihtiyardı insan. Yeni kuşaklar ihtiyarlara karşı amansız bir nefret duyuyordu. Belirsiz bir iç tepki torunları dedelere, oğulları babalara başkaldırtıyordu. Hem dahası var: Dünya dünya olalı gençliğe özgü can sıkıntısından, düş kırıklığı ile mutsuzluklarından sanki onlar sorumluymuş gibi eski kuşaklara karşı vahşi bir kin güden çeşit çeşit kulüpler, dernekler, mezhepler türemişti ortalıkta.
"İnsan ne kadar çok elde ederse o kadar çok istiyor."
Sayfa 25
"Halk maddi olana gider doğruca, kendisine analık zevkini verene, elle tutulabilene, hemen ulaşılana gider. Bir de kendisini yormayacak olanı ister. Ve beynini çalıştırmayacak olandan hoşlanır..."
Sayfa 10
"Gerçekler hoşumuza gitmeyince, gerçekleri dinlemekten daha nankör bir şey yoktur."
Sayfa 9
"İstemeyenler için, Tanrı'nın varlığı dayanılmaz bir yüktü."
Sayfa 133 - Can yayinlari
Trenler ne çok benziyordu yaşamın kendisine..
Bir çocuğun ağlaması dünyayı zehirlemeye yeter.
Sayfa 175Kitabı okudu
Akşam karanlığı bastırdığında neler doluyor içinize kim bilir! Kahrolası bir yalnızlık, bir işe yaramamanın ölümcül sıkıntısı.
Sayfa 158Kitabı okudu
Ama sen -şimdi düşünüyorum da- çok uzaklardasın, aşılması zor yüzlerce kilometre ötedesin. Bilmediğim bir yaşamın içindesin, yanında başka erkekler var, belki de gülümsüyorsun onlara, geçmişte bana gülümsediğin gibi. Beni unutman için, birazcık zaman yeterli oldu. Belki adımı bile anımsamayı beceremiyorsundur şimdi. Artık ben senden çıktım, sayısız gölgelerin arasına karıştım. Oysa ben hep seni düşünüyorum ve bunları sana söylemek hoşuma gidiyor.
Sayfa 102Kitabı okudu
Daha uzun bir süre varlığımız sürecek, belli. Ama diyelim ki elli yıl sonra, yüz yıl sonra, ne kalacak bizden geriye? Kim anımsayacak bizi?
Sayfa 191Kitabı okudu