Kaplumbağa gibi yaşayıp,
Tavşanca hayaller kurmak;
Ve bugünü, hayallerinin dünyası ile yargılayıp kadere sövüp saymak,
Kaplumbağa halini haklı çıkarmak... Vesaire vesaire...
Karamsar
Sustum sıra bana gelmedi sustum
Teyelledim bir sükûtu kendime
Dağa bir tavşanca edayla küstüm
Bağlayıp ruhumu kıl kemendime
Yere de göğe de sığmayan başım
Ne kovuğa ne boşluğa uymadı
Asırlardır sessiz duran bir taşım
Kimseler dilimden kelam duymadı
Kaynadı içimde zehir kazanı
Fokurtularında kayboldu özüm
Bozuldu dilimin şaşmaz mizanı
Darasından eksik geldi her sözüm
Şu altıncı ayın yedinci günü
Demedim derken de görün ne dedim
Boş verdim bugünü yarını dünü
Kalbimin en kuytu yerini yedim
Metin Özarslan
Köçek, rakkas, erkek çengi, Osmanlı zamanında müzik eşliğinde rakseden genç erkeklere verilen ad. Bazan "tavşan oğlanı" dendiği de oluyor.
Köçeklerin oyunları sırasında çalınan müziğin adı da "köçekçe" veya "tavşanca". Rakkaslar bazen rakkaselerle, yani kadın dansçılarla birlikte oynuyor, bazen de tek başlarına, ya da sadece bir erkek grubuyla raksediyorlar.
Güftelerden anlaşıldığına göre, sanatını yalnız başına icra eden köçekler daha çok tutulmuş, onlar için destanlar düzülüp şiirler yazılmış, şarkılar bestelenmiş...
Sayfa 161 - İnkılâp KitabeviKitabı okudu
