Bazen öyle hâller olur ki insan o hâller ve hisler sebebiyle kalbine söz geçmez sanır ama zamanın anlaşılmaz ve garip bir şifası vardır kalbe de sözün geçeceğini gösterir. Zamanın şifası, derdin içindedir, yani senden derdini almaz ama sana teselliler gönderir. 
Hatice Ebrar Akbulut
Nasıl tarif ederim bilmiyorum. Deli gibi özledim mi denir ? Yoksa özlemimden deliriyorum galiba mı… Tek bildiğim artık dağıtıyor beni sevgim de özlemim de. Bi yanım kaç diyor bi yanım git diyor bi yanım ara özledim de bi yanım uyumuştur mesaj at. Sonra oturuyorum bi köşeye öylece kalıyorum yalnız başıma. Üstelik hiçbirşey yapamadan. Öylesine bomboş. Öylesine haksızlığa uğramış, uçurtmasının ipi kopmuş bi çocuk gibiyim. Sadece izleyebiliyorum. Koşsam boyum yetişmiyor uçurtmanın ipini tutmaya. Arkasından baksam içim acıyor. Birine söylesem uçurtmamın ipi koptu diye bırak boşver yenisini alırız gibi bomboş anlamsız saçma sapan teselliler. Yenisi eskisi vs değil mesela anlamıyorlar. Mesele sensin görmüyorlar. Bi sigaram anlıyor beni. Ara sıra rakım ve karşımda senin vesikalığın. Ama yetmiyor artık, ne duruluyor ne dayanılıyor ne kaçılıyor ne uzaklaşılıyor. Dümdüz hiçbirşey ilaç olmuyor sensizliğe. Aklımı kaçırıyorum diye korkuyorum bazen. Dur diyorum yapma oğlum. Delirme kaybetme kendini dur. Ya olacaksa da zamanı varsa, ya bi ihtimal varsa da sen delirerek onu da yok edersen diyorum. Dur emre diyorum dur. Kaybetme kendini. Kendini kaybedersen içindeki kocaman onu da kaybedersin dur. Ama inan durdurulacak gibi değil. Gerçekten değil. Dayanamıyorum…
Karaladıklarım..
“Bir fotoğrafın rüyası neden yarım kalır?”
Çünkü rüyalar fanidir, uyanmak teselli.
Çoğu zaman kaçarım rüyalarımdan, çünkü rüyalarda savaşamam. Her konuda…
Sevdiğim elinde başkası ile gelir. Savaşamam.
Etrafa yumruklar savururum. Hiçbiri isabet etmez.
Bindiğim araçların freni tutmaz. Frenim çarpmaktır.
Baktığım fotoğrafların rüyaları yarım kalır. Çünkü ya yakmış ya da silmişimdir hepsini.
Bazen teselliler de fayda etmez. Yutkunamadığın rüyadan uyanınca hissedersin boğazındaki yumruyu.
Rüyana giren fotoğraflar yarım kalır.. belki de hayalet olana dek beklemek gerek.
Verdiğin teselliler beni avutmuyor..
Sensiz gecelerim intihara meyilli..
Gündüzler de gecelerimi aratmıyor..
Gönlümde kahperengi bir keder gizli...
voca.ro/1my0MWZ7XBwF
Kendin kendine verdiğin teselliler , kalbin duvarını aşmaz iken, aynı sözlerle temiz ağızlı bir dost gelip seni uyarınca o duvarlar yıkılıp gidiyor..rahmet kalbi çepeçevre sarıyordu..
"Bir yol başlıyor gibi, ümitli, rahat.
Tanrım! bu sabah içim senin eserin:
İyilik, teselliler, merhamet, şevkat...
İçimde bir sabahın, o kadar serin..."
Ziya Osman Saba
Canım arkadaşım A. Şu anda o kadar bensin ki...
Yaklaşık 6 ay önceki halim gibisin. Sana bakınca o kadar çok üzülüyorum ki. Sana seni en iyi ben anlarım demek istiyorum ama diyemiyorum. Sana bu günleri en acı haliyle ben de yaşadım demek istiyorum ama olmuyor. Dilimden kalbimin onay vermediği ama söylemek zorunda olduğum teselliler dökülüyor. Seni dinlerken gözlerim dolmasın diye o kadar çok çaba harcıyorum ki..
Anlattığın her cümle birer yumru olup kalıyor boğazımda.
İçimden sana koskocaman sarılıp bu günler de geçecek demek geliyor ama olduğum yere çakılıyorum her seferinde. Her şeye rağmen senin yaşanabilmiş, güzellikle andığın, aklına geldiğinde yüzünde tebessüm oluşturan anıların, benim imkansız hayallerim...
05.04.2024
00.30
Dervişin teselli koleksiyonu.
Bu teselli halkası öylesine geniştir ki, dindiremeyeceği keder, zayıflatamayacağı acı, sevdiremeyeceği dert yok gibi gözükmektedir. Sözler sözleri, anlatımlar anlatımları, teselliler tesellileri takip eder. Derviş uyandığında yalnızca güneş doğmamıştır, kendi içsel karanlıklarından da aydınlığa çıkmıştır.Dervişin Teselli Koleksiyonu doğunun ve batının binlerce yılda oluşturduğu teselli birikimini yaralı gönüllere cömertçe ulaştıran bir çalışma. Teselliden kasıt zihnin düşünceler yoluyla uyuşturulması değil, bilakis acı karşısında uyumayı seçen zihnin uyandırılması… Kadim teselli ustalarıyla, teselliye muhtaç gönülleri buluşturmak, bu kitabın varoluş sebebi!
Kitabı elinize ilk aldığınız anda içinize huzur işliyor,her sayfa çevirdikçe kitap doktor siz danışan oluyorsunuz be öyle şifa veriyor ki ruhunuza iyiki diyorsunuz “İYİ Kİ” 
Dervişin Teselli Koleksiyonu
Diyebilseydim...
Anladım diyemem ki!Suçluyum Belki ben anlatamadım sana kendimi Tutuştum,yandım da yokluğunda her gece
Yine gözyaşlarımla söndürdüm kalbimi
Her gün her dakika seni özlerdim Bitmezdi kederim senin yanında bile Susardım,gözlerime baktığın zaman Mermer bir heykelin çaresizliğiyle Oysa neler düşünürdüm sen yokken Sana kavuşunca neler söylemek isterdim
Dakikalar bir ışık hızıyla geçerdi Ayrılık başlayınca ben biterdim En kötüsü beni koyup gitmendi O öyle bir yalnızlıktı anlatılmaz Hep yarım kalmış heyecanlar hazlar içinde
Biterdi bir kış,geçerdi bir yaz Ve nice yıllar kovalardı birbirini
Gözlerimde gitgide büyürdü mesafeler
Bütün teselliler uzaklarda kalırdı Bütün çiçekleriyle solardı bahçeler Ne olurdu saadetlerin en büyüğü İşte ellerimde al,diyebilseydim Anlardın,ve hiç gitmezdin,değil mi
Bir gün duyduğum gibi kal diyebilseydim
