Popüler kültürün getirisi kadar bizden götürdükleri de var. Kapitalizmin yatak odalarımıza kadar girmiş olduğu bu günlerde, çok şey kazanırken, bir çok İnanç esaslarını arka planda tutmayı başardık. Biz vicdanımızı kaybettik. İçimizde gizledik onu. Bir mahremiyet bölgesi ilan edildi vicdanımız. Uğramadık , uğramayı da göze almıyoruz zaten.
Hepimiz Allaha şikâyet ettik bu düzeni, bu vahim tabloyu. Kıyametin neden müslüman üzerine kopmayışını yavaş yavaş anlamaya başlıyorum artık. Zira kıyâmet olmasa da adı, alametlerini yaşadığımız gibi, bugünlerde fragmanının çekiminde ön plandayız. Buna ne denilir bilemem; Literatürde telaffuzu nasıl olur anlamam. Bildiğim şu ki; hepimiz İçimizde yaşıyoruz kıyameti. Hepimiz kabuğumuza çekilmiş seyrediyoruz alameti. Allah bizleri affeder mi ? Yada affet demeye dilimiz yeltenir mi onu siz düşünün. Çünkü benim hâyâ perdem o duâ'ya müsaade etmiyor.
İmtihan mı demeli?
İsyan mı etmeli ?
Tevekkül mü etmeli?
Şikayet mi etmeli?
Bilmiyorum ama;
Artık gerçekten bir şeyler etmeli..
Türk Olmak
Türk Olmak nasıl bir duygudur?
Aslında çok şeydir, Türk olmak.
Türk olmak, Osmanlı'nın borcunu ödemektir. Hovarda babanın borçla yaşayan evladı gibi.
Kosova'da ve Bosna'da, Batı Trakya'da ve Makedonya'da bilmem kaç asır geçmişte kalan meselelerin hesabını vermektir.
Türk olmak Kıbrıs'ta, Hocalı'da, Anadolu'da ve Balkanlar'da soykırıma