Özgürlük, diriliş insanı için, bir sorumluluktur. Sorumluluk da özgürlük.
Diriliş insanı, ancak, Tanrı'ya karşı sorumlu bilir kendini. Başkalarına karşı olan sorumlulukları, ancak bu sorumluluktan doğarlarsa, bağlayıcı olabilirler onun için.
Hatta uzun zamandır tanıdığınız, dost olduğunuz biri, bir an gelir, öyle bir iş yapar, öyle bir söz söyler ki; parmağınız ağzınızda kalır ve "Vay be, ben bu adamı tanıyamamışım demek ki" dersiniz.
Sayfa 44Kitabı okudu
Melike'nin anlattığı gibiydi her şey; aslında insanların hepsi, cennetteki evlerine geri dönmek için ağlıyorlardı. İster sevda yarası, ister ihanet acısı, ister yoksulluk, ister haksızlık, başlarına her ne gelirse gelsin, her zorlukta atıldıkları eski evlerini hatırlıyorlardı.
Okur Takip Önerileri
Otogarlar mahşer meydanına benzerler. Herkes bir yana koşar, bağırtılar, hıçkırıklar, vedalar, sarılmalar, el öpmeler, ayrılıklar kadar buluşmalar da, kavuşmalar, yetişmeler hep burada birleşir. İnsanlığın her hâline şahit olunur burada. Az evvel bir tabut koydular bir otobüsün alt katına, inşallah bizim bineceğimiz otobüs değildir Allah'ım.
Bir başkası olsa, derler ya, "içini döktüğü için" rahatlardı... Ben rahatlamadım! Öfkeliydim, kendime karşı öfkeliydim. Bana hep böyle olur. Kelimelerin tadını unutacak kadar uzun süre susarım ve birden bent yıkılır, içimde ne varsa, tuttuğum ne varsa boşaltırım, bitmez tükenmez bir gevezelik başlar; daha çenemi kapamadan pişman olmuşumdur bile.
Sayfa 55Kitabı okudu
