Kurudu gölgesinde oturduğumuz ağaçlar
Bahçelerde sevdiğin çiçekler kalmadı
Sadece hatıralardı ebedi olan
Vazgeçemediğimiz, unutamadığımız
Onlar bile bize yâr olmadı
Unut benden kalan ne varsa
Unutmak tesellisidir yalnızlığın
Güneşi bir kadeh şarap gibi içip
Delicesine sarhoş olmak
En güzel tarafı imkansızlığın