(not: asla inceleme değildir, yalnızca düşüncelerimi ve hislerimi belirttim.)
kısa olmasına rağmen cümleler arasında fazla vakit harcadım. pek çok yerde kendimi gördüm ve istemsizce ağladım, satırlarla bakıştım. belki de başkalarına üzücü gelmeyecektir fakat, yetişkinlik yolundaki genç bir kız olarak, öğrenci kız'ın duyduğu huzursuzluğu, nefreti, hüzünü, babasının yokluğunda hissettiği yalnızlığı, annesini mutlu etmek isteyişini, ümitsizliği, kendisini beğenmeyişini ve yaşadığı diğer çeşitli zorlukları kesinlikle çok iyi anlıyorum.
