Tuba
@tubaogretmen
Öğretmen
İstanbul
69 okur puanı
Kasım 2021 tarihinde katıldı
Şu anda okuduğu kitap
Bir nesneye baktığımızda genelde onu görmeyiz; çünkü gördüğümüz, nesne ile kendimiz arasına koyduğumuz uzlaşılardır, yaşamı kolaylaştırmak uğruna, nesneyi tanımaya ve diğerlerinden ayırt etmeye olanak tanıyan, uzlaşmış göstergelerdir.
Sayfa 60Kitabı okudu
Okur Takip Önerileri
Akıl, hastayı cerraha götürmeye yarardı; kendi ameliyatını kendine yaptırıp kendi kendini iyileştirmeye değil.
Sayfa 373Kitabı okudu
Mukayese aklın işiydi, gönlün değil. Gönül bir seferde verirdi hükmünü ve o hüküm gerçekten sana ait olurdu. Oysa aklın verdiği hükmün içinde, senden başka yüz bin kişiye ait yüz bin nas olmak zorundaydı.(..) Gönül katiyen ‘Ne yapacağım?’ diye sormazdı kendine. Yapardı.
Sayfa 372Kitabı okudu
Her şey kendisinden ibaretti…Kafan basmıyorsa, o kafaya boşverecektin sen. Bakacak ve görecektin. Bu kadar.
Sayfa 209Kitabı okudu
Ne tuhaf! Düşünmenin para etmediğini de gene düşüne düşüne keşfediyordu insan. Düşünmemesi gerektiğini düşüne düşüne buluyordu.
Sayfa 209Kitabı okudu
Dibini görmediğin bir ırmağın derinliğini, düşünmekle anlayamazdın. Ya oturup manyak gibi düşünecek, ya da gözünü karartıp yürümeye başlayacaktın karşı kıyıya doğru. Düşüncelerin ırmağın görünmeyen yüzünü açıklayamazdı sana. Biraz bahtına biraz da hislerine güvenecektin.
Sayfa 209Kitabı okudu
Gözün, hiç ışık kaynağı olmayan bir karanlığın içinde alışsa alışsa karanlığa alışacağını, ama istediği kadar alışsın, hiçbir halt görmeyeceğini anlamaya başlıyordu.
Sayfa 209Kitabı okudu
Düşüne düşüne, düşünmekle görülemeyecek bir şeyleri düşündüğünü görmeye başlıyordu usul usul.
Sayfa 208Kitabı okudu
Yabancılık ona yabancı bir his değildi ama, yine de yabancı kaldığı için kendini çirkin hissetti.
Sayfa 161Kitabı okudu